De Tweede Ronde. Jaargang 22

[p. 138]

Maaltijden en banketten
Diego de Torres Villarroel^*
(Vertaling Erik Coenen)

[...]

Alle aanzittende magen waren reeds vetgemest tot trekpleisters van gevogelte, provincies van vleeslappen, provisiekasten vol lendestukken, rookhokken vol worsten, plaveisels van broodhompen en poelen van indigestie. Er werd zoveel door elkaar gegeten dat elke slokdarm zijn eigen soep kon trekken. Je kon het gemor van magen horen aanzwellen, waar broodkorsten en vleeslappen vochten om een plek. Bij de meesten waren druiventrossen heersers in de hersens en regenten van de schedels; wijndamp huurde hun bovenkamers, hun zintuigen zweetten most, hun zielen dropen uit hun vellen, hun fantasie stond op fust, hun verstand verpachtte zich aan zottenklap, hun brein was aangelengd met apekool, hun conversatie morste aan alle kanten, nevelflarden stegen op uit hun intelligentie en hun woorden kookten in tot wijnsoep. Alles aan hen leek te gloeien: bordeauxrode konen, appelciderwangen, walmende ogen, blozende oren en een verdampt onderscheidingsvermogen, dat van de zuivere ziedende brandewijn een zonnesteek had opgelopen. [...]

Zozeer was hun verstand gedestilleerd, en zoveel slaapzand hadden zij in hun ziel, dat een van deze wijnroeiers, in een poging een lepel stroopsoep naar zijn mond te brengen, aan één oog blind werd. Maar dat mocht de veelkleurige pret niet drukken, want wit, rood en alle tussenliggende tinten bleven vloeien, zodat de heersende zotheid in zatheid overging. Nadat ze zich door een peloton zoetigheid lieten overweldigen, werden de gasten overrompeld door vruchten uit alle jaargetijden, met olijven in de achterhoede, waardoor hun dorst opnieuw ongeduldig werd. Al gauw werd in mistella, vuurwater en andere geestrijke vloeistoffen hun laatste

* De Spanjaard Diego de Torres Villarroel (1694-1770) was in de loop van zijn leven o.m. kluizenaar, soldaat, kwakzalver, beroepsdanser, stierenvechter, alchemist, smokkelaar, exorcist, pelgrim, Quevedo-epigoon, hoogleraar in de mathematica en, op zijn oude dag, priester. Hij schreef fantastische satires en een onbetrouwbare autobiografie. Zijn buitenissige astrologische almanakken bezorgden hem een immense populariteit die destijds een doom in het oog van de verlichters was. De vertaalde passage, afkomstig uit zijn Visiones y visitas con Don Francisco de Quevedo (XIII), kenmerkt zijn hyperbarokke stijl.

[p. 139]

restje verstand opgelost. Eenmaal uitgegeten kreeg één bijzonder volgeladen drankkast het voor elkaar, met één wervelboer de kaarsen te doven. Een andere kreeg een anale niesbui en kon geen stap meer zetten zonder het vuur te openen, en met hun bokkesprongen trokken zijn voeten naar La Rioja op zoek naar zijn hoofd, waardoor hij prompt op zijn gat belandde. Een andere levende kurkentrekker probeerde te dansen, maar een tonijn zwom uit zijn ingewanden omhoog om zijn snuit op zijn buik te drukken. Weer een andere van de aanwezige wijnkenners zette een responsorium in voor de nuchterheid; een andere voerde zijn gitaar dronken; om kort te gaan, de zaal was veranderd in een zwijnenstal vol dwazen, een pastei vol vreetzakken en een archipel van braaksel.