De Tweede Ronde. Jaargang 22

[p. 102]

Vertaald proza

[p. 103]

Een fabel
Anonymus^*
(Vertaling Aad Quak)

Hier wordt een goed verhaal over alle abten verteld.

Als heer abt het klooster binnengaat, ziet hij al zijn monniken goed gekleed gaan. Dan zet hij zijn karpoets af, opdat zijn voorhoofd moge schijnen over het gehele klooster. Vervolgens loopt heer abt heen en weer tot hij bij zijn cel komt, en wel goed geschoeid met vilten pantoffels en andere schoenen. Heer abt is trouwens altijd goed gekleed. Hij draagt twee leren kielen, de ene van lamsleer en de andere van eekhoornbont. Hij heeft vier schoudermantels en vier mantels met capuchon.

En tenslotte wordt de tafel gedekt. En geen tong kan de gerechten tellen die voor heer abt worden binnengebracht. Maar heer abt eet geen viervoeters, dus alleen ganzen, kippen, eenden en ander gevogelte. Hij eet ook allerlei soorten vis: snoek en zalm en brasem en acht gekookte vissen en zestien gebakken en negen bereid in peper. Vervolgens eet hij tien vissen en nog tien keer tien vissen. Vlees wil hij niet eten, omdat dat van viervoeters stamt. Daarom laat hij het koken in een pan, totdat al het sap eruit is. Vervolgens laat hij dat in een pot gieten en proeft ervan en dan zet hij de pot aan zijn mond en drinkt iedere druppel op omdat het lekker vette jus is. Heer abt wil nooit pannenkoek eten, omdat hij die maar flauw vindt. Dan worden er eieren binnengebracht voor de abt. Dan eet heer abt vijf gebakken eieren en vijf gekookte, en vijf bereid in een pot en vijf in een pan en vijf gekookt in kool en vijf gebakken in de gloed. Vervolgens eet heer abt nog vijf eieren en vijf keer vijf eieren. Het is hem niet toegestaan om nog meer te eten.

Wel is het hem toegestaan om te drinken. Dus worden er twee grote kannen binnengedragen voor heer abt. Dan pakt heer abt

* Dit anonieme korte prozastuk is overgeleverd in een Oud-Zweeds handschrift van omstreeks 1450. Het gaat om een van de weinige echt literaire teksten in Zweden uit die tijd. Ofschoon het een origineel werk lijkt te zijn, is er duidelijk sprake van invloed uit de Latijnse literatuur. De tekst is te vinden in: Prosadikter från Sveriges medeltid, utgifna af G.E. Klemming, Stockholm 1887-'89.

[p. 104]

de ene kan in zijn rechter- en de andere in zijn linkerhand. Dan heft hij ze allebei omhoog, drinkt er iets uit en proeft hoe het hem bevalt. Dan zegt heer abt tegen de kan in zijn linkerhand: ‘Laten we die vervloekte kan leeggieten,’ omdat er gewoon bier in zit. En tegen de andere kan, in zijn rechterhand, zegt hij: ‘Hierheen, mijn geliefde goddelijke drank,’ want daarin zit honingbier of goed hopbier. En hij pakt de kan met beide armen vast en neemt een ferme slok. Daarop drinkt heer abt op de heilige kerk, dat God haar moge verlossen. Een tweede kan leegt heer abt op een goed jaar. opdat God een goed jaar moge geven aan de boeren. De derde kan wordt geleegd op de zonden en de vergeetachtigheid van de broeders. De vierde keer drinkt heer abt op de toren van Babel, opdat die niet moge vallen. De vijfde keer drinkt hij op de grote klok in Lund, opdat die niet kapot moge gaan. Zo drinkt heer abt zeven keer en zeventig.

Vervolgens gaat heer abt van tafel en zegt: ‘Miserere mei, deus,’ en dankt God dat hij verzadigd is en goed gedronken heeft. Als hij zijn getijden gelezen heeft, laat hij een andere smakelijke drank toebereiden, opdat hij niet aamborstig wordt. Hij laat peper en gember in de wijn mengen. Die drie samen maken hem zo warm dat het zweet uit elke haar op zijn hoofd druipt. En dezelfde geur, die uit de hals van heer abt komt, zweeft om zijn hoofd en voorhoofd. En bedenk dat deze geur al het haar van heer abt verjaagt. En om deze reden zijn alle abten kaal.

Zo eindigt deze fabel.