De Tweede Ronde. Jaargang 22

[p. 53]

Nederlandse poëzie

[p. 54]

Dagschotel à la Schopenhauer
Anneke Brassinga

Struise moordenaars, reclamezuilen, platvoeten
van legse loopeenden in reptielrijke oeverstreken,
nagelriemen zwart als dameslakleer, afgestoken

koddebeierseelt, Karelische stoeptegels met aanhang
van korstmos en frituur, buitendijkse schoeiing
uit de tijd der Batavieren en des overvloeds,

complete hoogstam-perengaarden in hun witte
bruisjaponnen, wind- en wintervaste gletschertenten,
eenstoks, duizend wiebelende bergen gladgesleten

autobanden - dat en nog veel meer verdwijnt
als dagelijkse sneeuw voor dagelijkse zon
de hangbuik in van wereldwijd ‘het ganse willen’.

Zwelgen zal het ook te kwader ure dit hier
noemende zich ik en wij, in volle onverschrokken gang
van spijzend zich verterende. Het kent geen spijt

noch is het zonde, want God-de-Straffer is destijds
toen Hij de dood verzon, als eerste levende verslonden.