De Tweede Ronde. Jaargang 21

[p. 169]

Jaloerse vrouw
Thalia Ravikovitsj^*
(Vertaling Shulamith Bamberger en Jos Versteegen)

De groeven glommen in haar blanke hals,
Haar vreugde stierf door jaloezie en woede.
Onkruid vond zij de bloemen in haar tuin
En elk gezang klonk als een vloek zo vals.

Met ogen vol van achterdocht en haat
Doorwaakte zij, steen op haar hart, de nachten.
En Sara zei: O Abraham, ik wil
Dat Hagar met haar zoon mijn huis verlaat.

Hij die de zoon van onze dienstmaagd is
Zal niet, zoals mijn zoon, ons goed beërven.
Zend heen die twee, woestijn en leegte in.
En wie die dag ontdaan was, zou hij Sara
Haar bittere angsten voor de voeten werpen?

* Thalia Ravikovitsj (1936) is een van de meest geliefde en vooraanstaande dichters van Israël. Ze schreef, naast korte verhalen, een tiental bundels en vertaalde Yeats en Eliot. Bovenstaand gedicht komt uit haar bundel Een halfuur voor de moesson (1998).

[Hebreeuws]

[p. 170]

[Nederlands]

Met brood en water, in de ochtendstond,
Vertrokken zij, de moeder en de zoon.
Sindsdien woedt er een oorlog in de stad,
Jong staat op tegen oud, oud tegen jong.

En moeder Sara zwaait de scepter, zwijgend.
Die helder-kalme ochtend in de zomer
Trok Ismaël, rossig en rijzig, heen,
Een woesteling met ongehoorde kracht.
Maar wie zal nu voortaan mijn zoon beschermen,
Mijn kindje Isaäk, nog zo klein en teer?

Als altijd kneedt de oude vrouw het deeg
En dan opeens barst zij in tranen uit.
Negentig is zij, en dat tekent haar:
Haar haren grijs, haar handen slap en week.

Wie zal haar kind, haar kleine zoon, beschermen
Wanneer haar laatste uur gekomen is?
Haar Isaäk, wees geworden, hoe leeft hij
Wanneer Hagar tot volle wasdom komt
Zoals de gave vruchten in de boomgaard,
Met Ismaël gedurig aan haar zij,
Mijn Abraham, mijn lief?

[Hebreeuws]