De Tweede Ronde. Jaargang 21

[p. 138]

Jason en Medea
José-Maria de Heredia
(Vertaling Ard Posthuma)

Voor Gustave Moreau

Verzwegen plek onder het dicht bebladerd hout,
wieg van het krijgstumult, uit Ares' zaad geboren;
waar nu rondom opbloeiend in het ochtendgloren
een tovertuin verrees, tot tranen toe bedauwd.

Een geur van gif doorkringelde het heilig woud;
haar toverwoord weerklonk en heeft de nacht bezworen;
hij volgde haar die hem als held had uitverkoren,
zijn wapens spatten vonken naast het Vlies van goud.

Het bos verlichtend met hun kristallijn geflonker
wiekten er grote vogels door het schemerdonker,
en in de zilveren meren plensde het azuur.

Zalig was liefdes glimlach, maar jaloers ten dode
droeg zij onder haar hart als alverterend vuur
én Azië's filtra én haar vader én de goden.

Jason et Médée

A Gustave Moreau

En un calme enchanté, sous l'ample frondaison
De la foret, berceau des antiques alarmes,
Une aube merveilleuse avivait de ses larmes,
Autour d'eux, une étrange et riche floraison.

Par l'air magique ou flotte un parfum de poison,
Sa parole semait la puissance des charmes;
Le Héros la suivait et sur ses belles armes
Secouait les éclairs de l'illustre Toison.

Illuminant les bois d'un vol de pierreries,
De grands oiseaux passaient sous les voutes fleuries,
Et dans les lacs d'argent pleuvait l'azur des cieux.

L'Amour leur souriait, mais la fatale Epouse
Emportait avec elle et sa fureur jalouse
Et les philtres d'Asie et son pere et les Dieux.