De Tweede Ronde. Jaargang 19

[p. 62]

(Vertaling Anne Stoffel)

[Wij geloofden zo vast]

Wij geloofden zo vast

Wij geloofden zo vast in de doorgaande lijn
van het leven, maar nu kijk ik terug - en opmerkelijk
hoe je kleuren, mijn jeugd, niet de mijne meer zijn,
en je trekken, ze lijken me vreemd en onwerkelijk.

Goed beschouwd is het iets als een golfslag, een waas
tussen mij hier en jou, tussen zandbank en drenkeling;
of ik zie een rij palen en jou, een gehaast
van me weg naar de avondzon racende enkeling.

Al zo lang niet meer ik ben je, schets ben je, held
van elk openingshoofdstuk - maar hoe lang geloofden we
in de breukloze weg van het vochtige veld
naar de heide, de hoogte in.

Parijs, 1939

[Мы с тобою так верили в связь бытия,]

Мы с тобою так верили в связь бытия,
но теперь оглянулся я, и удивительно,
до чего ты мне кажешься, юность моя,
по цветам не моей, по чертам недействительной!

Если вдуматься, это - как дымка волны
между мной и тобой, между мелью и тонущим
или вижу столбы и тебя со спины,
как ты прямо в закат на своем полугоночном.

Ты давно уж не я, ты набросок, герой
всякой первой главы, а как долго нам верилось
в непрерывность пути от ложбины сырой
до нагорного вереска.