De Tweede Ronde. Jaargang 19

[p. 55]

(Vertaling Anne Stoffel)

Het reisbiljet

In een fabriek in Duitsland is vandaag
- Laat mij dit, muze, kalm en koel noteren! -
in een fabriek in Duitsland is vandaag
iets in de maak, en wel te mijner ere.

Reeds is er een machien dat zegt: ‘Ik maal;
daarna moet ik de vezelbrij gaan zeven.’
Dan zegt een andere: ‘Geef mij die baal!
Ik zal hem snijden en een kleurtje geven.’

Reeds heeft een stalen veelpoot zich bekwaamd
in 't geven van het juiste aantal rukken
om op de roze velletjes de naam
van een onwerkelijk station te drukken.

Vervolgens zal een mens met vaste hand
die blaadjes over laatjes gaan verdelen
in zo'n kantoor met stranden aan de wand,
en palmen, en verlichte zeekastelen.

En jarenlang al op de wereld leeft
de trage onverschillige verkoper
die vroeg of laat dat ene laatje opent
en mij mijn reisbiljet naar huis toe geeft.

1927

Билет

На фабрике немецкой, вот сейчас,-
дай рассказать мне, муза, без волненья!
на фабрике немецкой, вот сейчас,
все в честь мою, идут приготовленья.

Уже машина говорит: «Жую;
бумажную выглаживаю кашу;
уже пласты другой передаю».
Та говорит: «Нарежу и подкрашу».

Уже найдя свой правильный размах,
стальное многорукое созданье
печатает на розовых листах
невероятной станции названье.

И человек бесстрастно рассует
те лепестки по ящикам в конторе,
где на стене глазастый пароход,
и роща пальм, и северное море.

И есть уже на свете много лет
тот равнодушный, медленный приказчик,
который выдвинет заветный ящик
и выдаст мне на родину билет.