|
| |
| |
| |
(Vertaling Meindert Burger)
[Je hebt in de Castaalse Steeg een winkel:]
Je hebt in de Castaalse Steeg een winkel:
In blauwgrijs overkleed, met pince-nez,
verkoopt een tovenaar daar taalgetwinkel,
de woorden voor het dichterlijke wee.
Waar, tussen de wanordelijke hopen,
dolk, rozenkrans, en sprookjeswaren staan,
ligt in een hoek een vleugel, wasbedropen,
een etiket met ‘Icarus’ eraan.
Langs blauwe rozen en bestofte boeken
kruipt ritselend een oude, tamme slang.
Betraand kwam ik de tovenaar bezoeken -
waar ik vandaan kwam, snapte hij allang.
Hij reikte mij een lier, die nog gehuld was
in een grasgroen-frambozenrood foedraal:
een nieuw model, dat groot en zwaar verguld was
en met in plaats van snaren kabelstaal.
| |
[В кастальском переулке есть лавчонка:]
В кастальском переулке есть лавчонка:
колдун в очках а сизом сюртуке
слова, поблескивающие звонко,
там продает поэтовой тоске.
Там в беспорядке пестром и громоздком
кинжалы, четки - сказочный товар!
В углу - крыло, закапанное воском,
с пометкою привешенной: Икар.
По розам голубым, по пыльным книгам
ползет ручная древняя змея.
И я вошел, заплаканный, и мигом
смекнул колдун, откуда родом я.
Принес футляр малиново-зеленый,
оттуда лиру вытащил колдун,
новейшую; бальшой позолоченный
хомут и проволоки вместо струн.
| |
| |
| |
[Vervolg Nederlands]
Ik legde haar terzijde... Voor mijn ogen
hield hij een tweede lier, zeer kostbaar, oud,
met tere, droge rozen overtogen,
maar voor mijn hand uit veel te kwetsbaar hout.
Toen nam hij edelstenen uit zijn buidel:
topazen woorden, woorden van saffier,
die ‘nevelen’ of ‘dageraad’ beduidden,
die krachtloos waren of juist sterk en fier.
Met poppen en barokke urnen prijkend
nam hij mij voor zich in, beleefd, bedaard,
verliefd een hemelsblauwe haar bekijkend
uit manen van een fabelachtig paard.
Zó vreemd had hij mij eerst niet eens geleken...
Ik zuchtte diep, en wierp de glinstering,
onder zijn bril door, door hem nagekeken,
van lemmeten en stenen af - en ging.
Ik vond niet wat ik zocht. Berg je kleinoden
maar op nu, toverkunstenpaladijn.
Ik heb een heel eenvoudig ding van node:
één woord voor menselijke liefdespijn.
| |
[Vervolg Russisch]
Я отстранил ее... Тогда другую
он выложил: старинную в сухих
и мелких розах - лиру дорогую,
но слишком нежную для рук моих.
Затем мы с ним смотрели самоцветы,
янтарные, сапфирные слова,
слова-туманы и слова-рассветы,
слова бессилия и торжества.
И куклою, и завитками урны
колдун учтиво соблазнял меня,
с любовью гладил волосок лазурный
из гривы баснословного коня.
Быть может, впрямь он был необычаен,
но я вздохнул, откинул огоньки
камней, клинков - и вышел; а хозяин
глядел мне вслед, подняв на лоб очки.
Я не нашел. С усмешкою суровой
сложи, колдун, сокровища свои.
Что нужно мне? Одно простое слово
для горя человеческой любви.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd