De Tweede Ronde. Jaargang 19 (1998)

De Tweede Ronde. Jaargang 19

(1998)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 157]
Vier gedichtenGa naar voetnoot* Nawaal Naffaa (Vertaling Richard van Leeuwen) Vleugels Al jaren onderdruk ik trekvogels onder mijn huid, zwermen die elke herfst de richtingen doen verdwijnen en reizen in mijn bloed. Ze eten het graan van de ziel, nestelen zich tussen mijn ribben, drinken het water van uitgestelde dromen, drinken mijn vreugde, halen mijn geheime zakken leeg. Ze halen jouw gezicht weg en mijn brieven. Jarenlang heeft hij de kostbaarste herinnering gekocht en reis ik naar schrijnende illusies. Ik rangschik mijn leegte in koffers en mijn dood in vleugels.
نوال نفاع اجنحة منذ أعوام أضبط طيوراً مهاجرة تحت جلدي أسرابأ تضيع الجهات في كل خريف وتسافر في دمي تأكل قمح لروح و تعشعش بين أضلعي تشربما ء الأحلام لمؤجلة وتشرب فرحي تفيغ جيوي السرية من وجهك ومن رسائلي منذ أعوام أبتاع أغلى لتذاكر وأسافر إلى أوهام مجرحة أرتبفراغي في الحقائب وأرتب موتي في أجنحة

[pagina 158]
Een dorpse dag Een blauwe dageraad overspoelt mijn gezicht en verdrinkt het. Een reis dringt zich op aan de wijzers, tikt op het kussen, wekt de slapeloosheid in mijn sluimering, tot de horizon groen wordt. Een dag heft me op twee handen naar de zon, een gele hand, waarvan het blauw is weggesmolten, een hand die brandt, tot de sinaasappel is uitgeperst, tot de avond is voorbijgekomen op het trottoir van brandende kolen. Een blinde nacht, die zijn ogen heeft verloren, snijdt uit mijn stok een staf waarop ik kan steunen, en kerft op mijn hout gezichten en brieven aan een nacht die zijn ogen niet verloren heeft.
Stof Wie mij mijn kindertijd terugbrengt, brengt mij naar huis. Wie het stof van de tijd wegwist van de spiegels van het hart brengt mij mijn kindertijd terug. Ik ben oud geworden, mijn ziel is oud. Dus leid me als een stok, als je wilt, of laat me leunen op je ballingschap.
يوم فروي فجر أزرق ينساب على ملامحي حتى الغرق سفر يلح على العقربين يدق على الوسادة يوقظ الأرق في نعاسي حتى اخضرار الأفق نهار يرفعني للشمس على كفين كف صفرا ٠ قدذ ابت عنها لزرقة وكف اشتعلت حتى عصر البرتقال حتى مرور المسا ء على رصيف الجمرة ليل أعمى فقد العينين قص من عودي عكازا واتكأ عليه حفر على خشبي صوراً ورسائل إلى ليل لم يفقد عينيه
غبار يعيدني للبيت من يعيد لي طفولتي ويعيد لي طفولتي من يمسح غبار الوقت عن مرايا القلب هرمت.هرمت روحي فلتهدني عكازاً إن شنت أودعني أتكىءعلى غربتك

[pagina 159]
In een jaar In een jaar zonder ogen verberg ik je misschien in mijn hand. Ik schenk mijn ziel aan een stad zonder talen, in een jaar zonder stemmen. Misschien stijg ik op als een melodie, zonder trap en zonder woorden, tot het eind van de hemel. In een jaar zonder profeten spreid ik misschien mijn zelfmoord op qasfa van wilde doornen en werp ik mijn ziel op een reis zonder terugkeer, opdat het verhaal eindigt en ik het boek sluit, in een jaar zonder slagen. In een jaar zonder uren loop ik misschien met de oren hangend aan mijn of jouw borst, want er is geen verschil, zodat ik weet wanneer ik me op de borst der aarde zal werpen in een jaar zonder slagen.
في عام في عام بلا عيون قد أخفيك في قميصي وأهب روحي لمدينة بلا لغات. في عامبلا أصوات قد أرتقي لحنأ بلا سلم بلا كلات حتى آخر سماء. في عام بلا أنبياء قد أنشر انتحاري على قصفة شوك بري وأرمي بروحي لفربلا رجوع كي تنتهي الحكاية وأقفل لكتاب على عا م بلا دقات. في عا م بلا ساعات قد أمشي معلقة أذني على صدري أو على صدرك فلا فرق لأعرف متى أرتمي على صدر التراب في عام بلا دقات. (بيت جن/ الجليل)	voetnoot* Uit: Masjarif, no. 12, november 1996. Over Naffaa waren geen gegevens te achterhalen.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Nawal Naffaa

vertalers

Richard van Leeuwen