De Tweede Ronde. Jaargang 19

[p. 89]

Twee gedichten
Peter van den Tillaart

Montignac

Er heerst in brede kring totale gekte,
nu zelfs de meest amorfe hobbezak
besloten heeft om vlijtig te gaan lijnen.
Maar ik vermager zonder Montignac.

De goeroe van die dwaze afval-sekte
verheerlijkt onvermoeibaar het gemak
waarmee zijn leer de kilo's doet verdwijnen.
Maar ik vermager zonder Montignac.

Als dissident verwijs ik dat abjecte
dieet laatdunkend naar de vuilnisbak
en voel slechts meelij met zijn paladijnen.
Want ik vermager zonder Montignac.

Diep in mijn darmen houdt een langgerekte
en weldoorvoede lintworm schransfestijnen.
Vermageren kan zonder Montignac!

[p. 90]

Eigentijdse Hebe

Ik ken de vruchten uit je hof van Eden,
het fruit waarmee je nauwelijks verhuld
maar nimmer strijdig met de goede zeden
je broeken, bloesjes en bikini's vult.

Ik ken je borsten, weelderig maar stevig,
de welving van je heupen, evenals
je wespentaille; ik bewonder hevig
de rankheid van je rimpelloze hals.

Ik ken je liefelijke lichaamsbogen,
de glooiing van je goddelijke dij.
Geen kraaiepoot ontsierde ooit je ogen,
tot strelen noodt je strakke bilpartij.

Maar ik ken ook de herkomst van je gratie,
want ik betaalde elke operatie.