De Tweede Ronde. Jaargang 19

[p. 183]

Erotomantische nocturne
Tibor Zalán^*
(Vertaling Mari Alföldi)

Ik wentel je in je zweet
onze mond baadt in liefdessappen
die het uitgillen
thuisloos op ons lichaam rondzwervende monden
de lippen van dorst gebarsten

Onbekend zijn nu schaamte mededogen samen-
hangende taal gearticuleerde woorden - - -
alleen de schittering het witte hijgen onze schittering

: tussen jouw gespreide dijen wacht onontkoombaar
de vrije val

hangend in trossen aan de maan wacht mij wiegelend als wier
de dood

* Tibor Zalán (geb. 1954, Szolnok, Hongarije), dichter, schrijver, redacteur van het tijdschrift Szivárvány (Regenboog). Zalán debuteerde in 1980 met een dichtbundel Földfogyatkozás (Aardeverduistering) en heeft inmiddels tien bundels en drie sprookjesboeken op zijn naam staan. Hij schreef toneel en dramateksten voor de radio. Zijn bundel Seregszámla (Afrekening) uit 1994, geeft een overzicht van zijn poëzie uit de afgelopen vijftien jaar. Hij werkt aan een roman. De auteur studeerde Hongaarse en Russische taal- en letterkunde, enwerkt als leraar aan een lyceum in Boedapest.

Erotomantikus nocturne

Verítékedben hentergetlek
sikoltó szerelmi nedveinkben fürdik meg
szánk
szomjúságtól felrepedt egymáson vándorló
otthontalan szánk

Most ismeretlen a szégyen a kímélet a tagolt
szavakkal elmondott értelmes beszéd - - -
csak a ragyogás csak a fehér lihegés a ragyogásunk

: és széttárt csombjaid között vár a kikerülhetetlen
zuhanás

és vár rám a holdról fürtökben lógó hínár-ringású
halál

[p. 184]

[Vervolg Nederlands]

Ga liggen op het gras rol op je rug als een dronken
merrie door vlammen gekweld Spring op naar de hemel tuimel snikkend terug
op mij

Ga liggen op een wolk - gekleefd aan je borst baad ik de hele nacht in je regen
de stad staat in brand ik wil niet vallen in de kolk van dampend rode sneeuw

: mijn tanden herkennen het roze geklapper van je tepels

het dankbare duister zuigt mijn vinger in jouw lillende afgrond

Ik sprenkel rode wijn over de koele tekening van je rug
leeg de oplichtende kelk vol parelende wijn van je hart
vlij me neer op de ronde heuvel van je billen
in jouw diepten zoek ik naar ingekuilde eenzaamheid van eeuwen

kuise kaarsvlammen flakkeren als je zucht
op jouw tafel op graven op schaduwen in heilige schepen van kerken

[Vervolg Hongaars]

Heverj a fűre gerincedre fordulj mint lángjaitól szenvedő
folrészegült kanca Rúgass az égre vergődj zokogva vissza
rám

Feküdj felhőre hogy melleidre tapadva hajnalig ázzam
ne essek az égő város párálló örvénylő vörös havára

: és fogaim megismerik mellbimbód rózsaszín vacogását

és ujjam rángó szakadékod hálás sötétjébe rántja

Vörösbort locsolok végig hűvös rajzú hátadon
s mint derengő kehelyből kiiszom szíved gyöngyöző borát
farod kerek dombjára ereszkedem lágyan
hogy megkeressem mélyedben évezredek elvermelt árvaságát

: es hogy sóhajtasz meglebben a gyertyák szemérmes lángja
asztalodon a sírokon templomoknak áldott hajóí árnyán