De Tweede Ronde. Jaargang 19 (1998)

De Tweede Ronde. Jaargang 19

(1998)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 163]
Drie gedichten Endre KukorellyGa naar voetnoot* (Vertaling Wim Swaan) VI. Wie zou er niet wat achter zoeken Wie zou er niet wat achter zoeken. Achter wat er is. Want ik wist, bepaald uniek, de bus te halen. Een kort sprintje. Maar niet meteen opgelucht ademhalen. Van voldoening. Ondanks het gehijg is te horen of u alstublieft wilt uitstappen. Iedereen uitstappen. Werd er door de microfoon omgeroepen, en de passagiers van de trolleybus stapten uit. Negen passagiers. Negen of tien. En allemaal kijken of de bovenleiding inderdaad gesprongen was. Ja hoor, hij was gesprongen. Waarop iedereen afwoog wat nou het beste was. Wat te doen in deze miserie. Ik ook. Ik had er het meest de pest in. Anderen zijn misschien gemoedelijker. Hetzelfde materiaal. Hetzelfde maar het gaat wat anders doen.
VI. Ki nem gyanakszik Ki nem gyanakszik arra, ami van. Mert elértem, amit nem szokás egy trolit. Rövidke sprint. De még nem kapcsolok ki. Azonnal a megelégedéstől. Azért a lihegés ellenére is hallható, hogy tessék kiszállni. Mindenki szálljon ki. Mondta be a mikrofon, és a trolibusz utasai kiszálltak. Kilenc utas volt Kilenc vagy tíz. Akkor megtekintették, hogy leszakadt tényleg a vezeték. Es látszott hogy tényleg le. Aztán mindenki fölmérte, mi lenne neki az optimális. Mit is fog csinálni ebben a kátyúban. Ugyanezt tettem én is. Engem jobban bosszant. Más talán barátságosabb. Ugyanaz az anyag. Ugyanaz másfélét csinál.

[pagina 164]
XXXVI. Badplaatsen Bij badplaatsen heb je in het algemeen water. Echte badplaatsen liggen aan zee want in een zwembad kan ik er al gauw niet bij of anders kan er door mij geen ander meer bij. Eén badgast brengt veel badgasten teweeg de lucht van zonnebrandolie omhult een ieder en altijd is er wel een megafoon die je niet met rust laat, onder meer. Bij sommige badplaatsen kun je eten en drinken maar ervoor in de rij staan, dat kan altijd. Het komt voor dat je mag voetballen dan wordt er een biertoernooi gespeeld. Aan het water zijn mooie vrouwen erg mooi als ze zich uitkleden, kun je soms alles zien alleen trekken ze er meestal een gezicht bij dat de lust je wel vergaat. Nee, het leven is zo'n verschrikking nog niet. Je zit wat te zonnen, kijkt naar het water en je doet wat zich maar aandient, nu dit, dan dat. Op zo'n moment lijken badplaatsen wel opvallend veel op niet-badplaatsen.
XXXVI. Strand A strandon általában van víz. Ha tenger van, az az igazi strand mert vagy a medencébe nem férek bele vagy más nem fér a medencébe tőlem. Egy strandoló sok strandolót terem körülölel a napolajszagunk és mindig van valami megafon és az nem hagy békén többek között. Egyes strandokon lehet enni-inni de sorba állni mindig lehet hozzá van, ahol még focizni is szabad sörmeccset játszik ott az ember. Strandon gyönyörűek a gyönyörű nők ha levetkőznek, néha mindent látni bár legtöbbször olyan pofákat vágnak hogy az embernek elmegy a kedve. Az élet végül nem oly pokoli. Csak ülsz a strandon, nézed a vizet és csinálsz ezt-azt, amit csak lehet a strand ilyenkor feltünően arra is hasonlít, ami a nem-strand.

[pagina 165]
Kader en spiegel (Vertaling Györgyi Dandoy & Rogi Wieg) Vandaag trad er een Bulgaarse dichter op in het kader van het programma, hij had een geel t-shirt, daarin trad hij op en in een blauwe broek zijn plastic zak echter waarin hij zijn spullen be waarde, had hij op de tafel uitgeruimd vlak vóór de microfoon, hij kan smerig kraken zo'n plastic zak, alsof hij er een of ander knaagdier in zou houden, in de zak, en het zou aan de microfoon knagen, nou het rommelde flink, maar tussen het rommelen door kon je soms toch horen, dat de Bulgaar aan het spreken was de vertaler gilt, de zak kraakt en het publiek is tevreden gesteld, zo stroomde het programma wat voort en niets hield stil.
Keret és tükör Ma egy bolgár költő' lépett föl a műsor keretében, sárga trikója volt, abban lépett föl meg egy kék nadrágban a nejlonzacskóját pedig amiben a dolgait tar totta, kipakolta az asztalra közvetlenül a mikrofon elé, piszkosul tud zörögni egy ilyen nejlonzacskó, mintha valami rágcsálót tartana benne, a zacskóban, és az rágcsálná a mikrofont, hát nagy zörgés volt, de zörgés közben azért lehetett néha hallani, hogy a bolgár beszél a fordító sikoltozik, a zacskó zorog és a közönség meg van elégedve, így folydogált a müsor és nem állt meg semmi.	voetnoot* Endre Kukorelly (Boedapest, 1951) studeerde geschiedenis aan de Universiteit van Boedapest. Hij werkt mee aan het politieke en culturele weekblad Magyar Narancs en is redacteur van Magyar Lettre Internationale. Hij publiceerde vanaf 1984 vijf dichtbundels, twee essaybundels en twee verhalenbundels. Tevens verschenen zijn verhalen en gedichten in Duitse, Franse, Portugese en Zweedse vertaling in anthologieën. In 1993 ontving hij de Attila Jószf-prijs. Kukorelly vindt de onderwerpen voor zijn verhalen en gedichten vaak in de kleine wereld van zijn herinneringen, zijn huis en straat in Boedapest, waar hij altijd heeft gewoond. Op een ironiserende en filosofische wijze zoekt hij naar de betekenis van woorden, ritme en taal.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Endre Kukorelly

vertalers