De Tweede Ronde. Jaargang 19

[p. 37]

Afgunst
Nico Weber

Het onbekende lichaam willen zijn,
de ondoorgrondelijke blikken werpen
en met een vreemde stem de woorden zeggen
die bij ontmoetingen zijn uitgebleven.

Zijn kleren dragen. Wakker worden in
zijn leven. 's Nachts het donker door zijn venster
zien vallen en te weten wat hij droomt,
het aantal keren kennen dat hij schreeuwt.

De zwarte schooltas in zijn rechterhand.
Op straat verlangt hij naar de herfstvacantie,
zijn voeten trappen bladeren opzij.

Hij komt me tegen, spuugt op de trottoirs.
Hij geeuwt. Ik kan niet worden zoals hij,
of leren denken als een blond venijn.