De Tweede Ronde. Jaargang 19

[p. 35]

Twee gedichten
Jaap Tempelman

Nausikaä

Balspelend aan zee werpt zij verhit
haar kleren van zich af en mist een slag.
Het mooiste valt het zwaarst, het lichtste
zweeft in vlokken over het strand.

Spetterend van licht het fabeldier,
haar huid vangt vuur van zon en wind,
haar silhouet draagt hemelse contouren,
zo hoog heft zij een knie dat je het ziet.

Zij staat op het spel tegen de leegte
die in schaduwen langs de muren glijdt.
Nacht, leg een mantel om haar schouders,
breng haar op een later uur de held.

[p. 36]

Vol huis

Stapels brieven, toespraken in vier talen
zijn gevonden, een kasboek voor kredieten,
notities van wijsheden uit alle windstreken,
een schrift met uit kranten geknipte gedichten.

In bureauladen lange dozen met ansichtkaarten
uit vakantiedorpen, slordig bewaarde postzegels
van ver vooroorlogse balkanlanden, sigaren
bandjes met koningen en hun grappenmakers.

Kasten met jassen van nerts konijn hermelijn,
een bijna niet gedragen vos, rozebruine
lingerie in alle maten en bedoelingen,
tientallen schoenen onder in het donker.

Na vijftig jaar is het huis ontruimd.
Het wordt uit angst voor grotere beroering
gemeden als de pest, maar soms op een zondag
morgen, de geur van koffie, schiet het vol.