De Tweede Ronde. Jaargang 19

[p. 24]

Nederlandse poëzie

[p. 25]

Twee gedichten
Bernd Bevers

[Ik hoor geen stemmen die me]

Ik hoor geen stemmen die me
vernietiging aanbevelen in mijn
koekoekshuis van kachelsuizen, ik
slik geen gereedschap op bevel.
Ik heb vrouw noch kind om mijn
gezicht te herhalen in de menigte,
leugens te koesteren als valse juwelen.
Ik word alleen platvloers en
gehoorzaam oud tussen herinneringen
die toe zijn aan vervanging. Wachtend op
wat dit lichaam verder uitbroedt aan donkere
vruchten en gedoodverfde toekomst, aan
onvermijdelijk tekort.
Ik ben de gedachte die ik zegt uit
gewoonte, in een leven
dat verbazing mist.
Zo sta ik hier nog altijd het
kleingeld te tellen van de regen
in de kleine stad.

[Wakker liggend met gedachten,]

Wakker liggend met gedachten,
zwaar van diverse soorten verdoving,
hoor ik vogels ijzer vlechten
in de morgen. Uren voor zonsopgang
is blijkbaar de dag begonnen.
Moeizaam struikel ik de weg naar het raam
en tuur in het duister achter de gordijnen
waar nauwelijks iets te onderscheiden valt.
Skeletten van bomen, vaal licht van
de straat. Niemand die me roept, met
woorden van betekenis, in mijn taal
tenminste niet.