De Tweede Ronde. Jaargang 18

[p. 178]

Onweer, kortstondig voor eeuwig
Boris Pasternak
(Vertaling Margriet Berg en Marja Wiebes)

't Was zover: de zomer scheidde
Van 't station. Het onweer lichtte
Eerst zijn hoed en nam voor later
Honderd foto's in de nacht.

't Groen verkilde. Van de weiden
Liet het onweer bliksemschichten
Uit zijn armen nederdalen
Op het huisje van de wacht.

Toen het leedvermaak in gutsen
Op het dak sloeg en de regen,
Zwart als houtskool, naar beneden
Kletterde met volle kracht,

Knipperde een flauw bewustzijn:
Zelfs de kleinste afgelegen
Hoekjes van verstand en rede
Werden lichter dan de dag.

Гроза моментальная навек

А затем прощалось лето
С полустанком. Снявши шапку,
Сто слепящих фотографий
Ночью снял на память гром.

Мерзла кисть сирени. В это
Время он, нарвав охапку
Молний, с поля ими трафил
Озарить управский дом.

И когда по кровле зданья
разлилась волна злорадства
И, как уголь по рисунку,
Грянул ливень всем плетнем,

Стал мигать обвал сознанья:
Вот, казалось, озарятся
Даже те углы рассудка,
Где теперь светло, как днем.