De Tweede Ronde. Jaargang 18

[p. 199]

Twee gedichten
Cao Xuân Tú
(Vertaling Linde Voûte)

Mongools drinklied

Tover een glimlach op je herfstmanen-gezicht
En ik breng je een bokaal vol zon
Wrijf die tranen van je blozende wangen
Ik trakteer je op een feestmaal van vallende sterren
Werp een steen tot voorbij de steppen waar de dinosaurus dwaalt
En ik wip je over de Grote Chinese Muur
Vanavond kluiven we op de botten van je voorvaderlijke schapen
Morgen gaan we aan de wodka in het paleis van de tsaar
Maar laten we gaan slapen voor het vuur dooft
Het is een lange rit naar een kom kaviaar

Mongol drinking song

Light a smile on your autumn-moon face
And I'll bring you a goblet of sun-lit weather
Mop the tears front your ruddy cheek
And I'll treat you to a feast of shooting stars
Cast a stone beyond the steppes where the dinosaurs tread
And I'll whip you over the Great Wall of China
Tonight we gnaw at the bones of your forefather's sheep
Tomorrow we'll down vodka in the palace of the Tsar
But before the fire goes out let's lie down and sleep
It's a long ride to a bowl of caviar

[p. 200]

Een ogenblik

ik leef op omgebogen tijd, ik leer
de glimlach vast te leggen die verstart
op de moeizame weg van een herinnering,
een iris kleurt zich karmozijn
bij de eerste huivering vanavond;
een vlieg in een wijnglas
zoemt om prooi; de uitslag
breekt los over mijn huid,
gekreukeld onder de druk
van een koorts, dit voorjaar.

En als niets meer klopt
tover ik met mijn zintuigen;
Een ogenblik ben ik een luie duim
die vastzit in een jampot; de verplichte
kindergril klopt op een deur
reeds lang voor kamperfoelie gesloten.

Maar ik ruik de rozen nog,
zie de streep licht dwars over de vloer,
hoor het geraas van een vergeten oorlog,
voel de contouren van een gezicht
niet langer het mijne.

Momentarily

I live on time warps, I learn
to photograph smiles that freeze
on the long haul of a memory;
an iris that turns crimson
at the first tremor of evening;
a fly in a balloon glass
buzzing for a kill; the rash
breaking over my skin,
creased under the strain
of a fever, this spring.

And when nothing clicks
I play tricks with my senses;
Momentarily I am a lazy thumb
stuck in jar of jam; the incumbent
child's whim knocking at a door
long closed on the honeysuckles.

Still I smell the roses,
see the chink of light across the floor,
hear the din from a forgotten war,
feel the conours of a face
no longer mine.