De Tweede Ronde. Jaargang 18

[p. 174]

Drie sonnetten^*
André Mage de Fiefmelin
(Vertaling Robert de Does)

Met klamme wieken lag de nacht over de daken,
En liefde stortte slaap in de ogen van mijn geest,
Toen ik de straat opging, naar het verdorven feest
Waar 't vurig vrouwenoog mij heenleidt als een baken.

Man met een weifelend hart, maar hartstochten die blaken!
Bij dag was ik voor 't oog van 't vuige volk bevreesd,
Voor Gods oog nooit; maar Christus zag me in het tempeest,
Zijn elmsvuur deed mijn wrak in veilige haven raken.

Toen zond hij mij een blik, een flits van helder licht,
In water van gena gestaalde bliksemschicht,
Die insloeg in mijn ziel en brandde in mijn zinnen;

‘Ga nu in vrede heen en zondig niet,’ sprak hij,
En straalde flits na flits en slag op slag in mij.
Zal ik in vrede gaan, vol bloed en vuur van binnen?

* Uit Les oeuvres (1601).

[Frans]

Ja la nuit couvroit l'air de ses ailes humides,
Et l'amour annuictoit de mon esprit les yeux:
Quand je sors en la rue, et cours me perdre ez lieux
Où m'appelloit la femme ayant ses feux pour guides.

Homme de coeur failly, mais de sens non timides!
De jour je craignois l'oeil du monde vitieux,
Non l'oeil de Dieu jamais. Dont Christ, voyant des Cieux
Mon naufrage, m'en sauve, et jette aux ports Hermides.

Puis me dardant à vie un oeil de foudre clair,
Dont en eau de sa grace avoit trempé l'esclair,
Qui les sens m'esblouit et me foudroya l'ame:

Va-t-en, dit-il, en paix: ne peche. Et au dedans
M'eslança mille coups et mille feux ardens.
Donc m'en iray-je en paix tout en sang et en flamme?

[p. 175]

[Nederlands]

Ik wil, ik wil mijn dood, Heer, wil mijn dood gedogen!
Ellendig als ik ben, leef ik slechts u ten smaad,
Tot goed doen onbekwaam, geneigd tot alle kwaad,
Neem mij van deze aarde, ontbied mij voor uw ogen!

Ik ben het leven zat, en wat ik ook blijf pogen,
Ik zucht onder een last die mij diep lijden laat.
Dit leven is een dood, want door mijn levenshaat
Tot stervens toe, is 't leven in de dood vervlogen.

O stierf ik wezenlijk als in mijn stervenslust!
Want levend sterf ik en de dood is vrede en rust:
Nu ik van 't leven scheid, waar is de dood gebleven?

O gij die meester zijt van leven en van dood,
Mijn ziel verwacht u, kom, verlos mij uit mijn nood!
Ik wil, stervend in God, niet meer op aarde leven.

[Frans]

Je veux, je veux mourir, Seigneur, fay-m'en la grace:
Je t'offense en vivant, malheureux que je suis!
Je ne fay rien que mal, rien de bien je ne puis:
Oste-moy donc du monde, et me fay voir ta face.

Je m'ennuye de vivre: Et las! quoy que je face,
Je ne fay qu'ahanner soubs le fardeau d'ennuis.
Je meurs en cette vie: Ou si à mort j'y vis,
L'envie de mourir ma vie à mort efface.

Ah! d'effet que ne meurs-je, ainsi que de desir,
Puis qu'en dueil vif je meurs, et mourant ay plaisir?
Que ne me suit la mort, puisque je fuy la vie!

O toi qui as la mort comme la vie en main,
Je t'attends, mais vien donc, ne tarde au lendemain.
Je n'ay, mourant à Dieu, de vivre au monde envie.

[p. 176]

[Nederlands]

In 't huwelijksbed regeert de overmaat
Van 't Cyprisch spel, als beiden 't groots verlangen
Te niet doen en het zaad dat zij ontvangen
Niets is dan de afloop van de Venusdaad.

De hartstocht van de minnedrift belaadt
De ziel, nog in de moederschoot gevangen,
Met zondigheid, en in haar aardse gangen
Toont zij aan Phoebus' heldere oog haar kwaad.

Zoals uit vaten die verpestend stinken
Men zelfs de beste wijn niet meer kan drinken,
Wordt in het lijf 't verderf der ziel versterkt.

Elk mens ontstaat dus zondig in essentie
En is het in zijn aardse existentie,
Getuige 't voorhoofd, door de dood gemerkt.

[Frans]

L'excez commande en l'acte Cyprien
Du lit nopcier, où l'un et l'autre offense
Au grand dcsir: et fait que leur semence
Est un egout du jeu Venerien.

Après l'estreinte en l'amoureux lien,
L'ame transmise au corps, des sa naissance
Est corrompue: et en son accroissance
Monstre son vice au clair oeil Phaebeen.

Comme ez vaisseaux, imbus d'odeur punaise,
La liqueur bonne y vient mesme mauvaise:
Ceste ame, infuse au corps, plus s'y corrompt.

Tout homme donc naist pecheur par puissance:
Par acte il est tel en sa survivance,
Tesmoing la mort qui luy fletrit le front.