De Tweede Ronde. Jaargang 18



[pagina 77]
Zondagskind Frits Criens Toen heksen op de Bloksberg met z'n allen Hun kunsten toonden die Walpurgisnacht Werd ik, als Quasimodo Twee, geboren Terecht dat men dit walglijk lijf veracht Maar ook mijn stem kon niemand ooit bekoren Ik heb geen pen die fraaie verzen schrijft En nimmer liet ik één gedachte horen Die één tel langer dan een tel beklijft Ik roep nog afschuw op bij heilssoldaten Zo is er dus geen hond die bij me blijft Ja zelfs mijn lintworm heeft me nu verlaten En ook de bomen lieten me al vallen Hoe kan het anders dat die eiketak Toen ik me wou verhangen, zomaar brak