De Tweede Ronde. Jaargang 18

[p. 73]

Light Verse

[p. 74]

Een Opperlandse bloemlezing
Hendrik Jan Bosman

De Ooysedijk

De stad is voor bezetenen of legen.
En dan, wat is een stad nog in dit land?
Een stoepterras, ter grootte van een krant,
Een disco met wat spuitbustekst ertegen.

Geef mij de groene, landelijke wegen,
De in wuivend riet gewiegde waterkant,
De wolken nooit zo schoon, dan als ze, omrand
Door bladerkruinen, langs de lucht bewegen.

Het is precies zoals ik had verwacht.
Het leven houdt zijn wonderen verborgen
Tot het ze, opeens, toont in hun hogen staat.

Dit heb ik bij mijzelven overdacht,
Verzaligd, op een mooie zondagmorgen,
Ver weg, gelukkig, van de Dapperstraat.

[p. 75]

Van de Dapperstraat

Natuur, natuur biedt voor tevredenen wat deining.
Natuur, waarin mijn ziel slechts dit weerspiegeld ziet:
Een stukje bos, te schriel in wezen en verschijning,
Een heuveltje, omzoomd met villa's, verder niet.

Geef mij dan zelf de stad, haar eeuwige verpleining,
Het water vast omklemd door kaden waar het vliedt,
De wolken nooit zo schoon, in duizenderlei lijning,
Dan door een zolderraam, van hout en bakeliet.

O, veel valt u ten deel, als gij in uw belustheid
Niet haakt naar het geheel en groot gelukkig-zijn;

Het leven houdt ons van zijn lust in onbewustheid
Doch toont die soms, als vreugd na menselijke pijn;

De Dapperstraat valt mee, en mijne zelfgerustheid
Zou, als het droger was dan nu, niet groter zijn.

[p. 76]

Amsterdamse limerick

Een dichter te Mokum sprak nukkig:
Natuur in dit land is zo ukkig!
Geef mij maar de stad.
Ook al regen ik nat,
In de Dapperstraat ben ik gelukkig.

Leve de Dapperstraat!

Enkel voor leeghoofden!
Wat is natuur nu nog?
Bos als een krantje,
Geef mij maar de stad:

Kaden en wolken zijn
Onvergelijkelijk
Blij in de Dapperstraat
(Zij het wat nat).

Japanse toerist

In de Dapperstraat
Een miezerige morgen
Domweg gelukkig