De Tweede Ronde. Jaargang 18

[p. 64]

Vier gedichten
Thom Schrijer

Kind en strand

Je werd ook wel begraven
door de anderen, in een ruwe
mensenmal van vochtig zand,
nog met een stok bevoeld
en dan belegd met schelpen,
in bizarre tekens van banning,

praalgraf voor één laag getij
en te vergankelijk om
na te bouwen.

Door vloed en kalving kon
je dan ontkomen en werd je
teruggenomen in de kring,
hoewel dat toch een kwestie
bleef van waterdun vertrouwen

[p. 65]

Kleinzoon in wandelwagen

De wandelwagen waarin hij zingt
in een taal van voor de eerste
tongen, waarin hij de voldongen
feiten gretig tot zich neemt
en meebeweegt met wat hem bezig
houdt,

die ik voortduw langs bomen,
stadsgezichten en staande
herinneringen,

binnen één meerstemmig zingen,
één lange adem, één stoeierig
vertragen, binnen de eerste
vragen nog en wat ons bezig
houdt

en waarmee wij onbedaarlijk nemen
van een vroegte die niet blijft.

[p. 66]

De speelman

In zijn jas gekeerd kijkt hij
de winkelende mensen rond,
groet hij de kinderen.

In zijn ogen lichten klanken
op van binnenste muziek als
hij, tussen illusie en beton,
op zijn accordeon begint te
spelen.

Hij sleutelt meebewegend aan
de marsmaat van de stugge
wensen en modereert de al
te steile koopmansretoriek.

Hij is de opmaat tot een oud
devoot ontregelen. Er wordt
rondom zijn plek nog losgelaten,
blind geboden, uitvergroot.

Entree

Zoals die twee binnenkomen,

zij

uit zijn omranding stapt

en met drie dansante passen

raakt tot bij de rij met

verschemerde ruggen, zich

mengt met de drinkenden,

terwijl hij,

om die niemandsvloer

te overbruggen, stapstenen

legt van verliezen

afgewisseld met

verloren gaan.