De Tweede Ronde. Jaargang 18

[p. 44]

Nederlandse poëzie

[p. 45]

Vijf gedichten
Bernd Bevers

Je kwam (buitenlucht in de kleren,
rode vlekken van de zenuwen, bril
vergeten op te doen of laten liggen).
We dronken thee en hoorden de
wasmachines van de buren boven
Sjostakowitsj uit. We waren alleen
en toch niet samen. Toen je weg was
er kwamen mensen eten, de afwas
moest gedaan, bril teruggevonden en
gepast) besefte ik hoe lang we al op
deze vreemde wijze afscheid nemen
door de jaren en dat dat niet
voorbij moet gaan.

[p. 46]

Voor M.

Ik heb de foto nog;
uitgelaten meisje op een schommel
met naast zich de verlegen jongen
die haar uitzichtloos aanbad.
Vier magere kinderbenen, één
moment lang eendrachtig omhoog wijzend
naar de zwart-wit-hemel
van een verdwenen zomerdag.

Dertig jaar later zou je je
ophangen en ik zie in gedachten
de nooit genomen kleurenfoto van twee
vrouwenbenen, een halve meter
boven de vloer van een hotelbadkamer
in een buitenlandse stad.

Je liet een kind achter hoorde ik
en iemand die al die tijd
een foto bewaard heeft
maar waar je verder
ook niets aan had.

De telefoon verzwijgt je stem
in dit licht van oude mensen en het
vleeskleurige van de avond waarin spookhanden
met bloemengieters achter de ramen zweven
maar mijn mond wil jouw mond en mijn
oor wil niets meer horen van de onmogelijkheden
die het leven in één adem verzint voor
twee mensen dus leg je lippen aan
de lijn en fluister de leugens
ik luister.

[p. 47]

 

Wij komen nog samen

 

om te eten, dragen elkaars

 

meubels door de regen, verschuiven

 

met kleine rukjes het decor, de tijd

 

terug naar zachtere jaren, blijven vertrouwen

 

op de avond, al zal geen nacht ons nog genezen,

 

herhalen de liefde volgens ingesleten regels,

 

houden ons stil en worden oud.

 

 

 

Alsof we niet begrijpen hoe het is gekomen

 

dat we in onbekende ogen blindelings

 

speuren naar de afwerende handen

 

van net zulke leugens.

Een hond en vijf meeuwen
bevolken het decor in de kleurige
luwte van een zonsondergang.
Binnen bralt de middenstand,
de lente zet hem aan tot drinken.

Je moet hier weg -
hoe vaak hij het niet gedacht heeft
en weer is vergeten - twijfel, gemakzucht,
benieuwdheid naar de vervaldatum
van alledaagse dromen.

Hij bleef. Dicht bij de grond.
Om in zo'n avond te gaan zitten
kijken naar vijf meeuwen en een hond.
Een merel zingt de leegte rond.