De Tweede Ronde. Jaargang 17

[p. 51]

Drie gedichten
Kees Hermis

Voorne

In het zand langs het water
scholeksters, meeuwen -
In het water grutto's,
witte zwanen -
In de lucht sternen die
de ruimte meetbaar maken -

De uitgestrekte stilte die
onverwacht hoorbaar wordt
in het gebrom van een vlieg,
het land dat uitrust aan
de overkant, de waterlijn
bewaakt.

En in mijn hoofd een gier
die wacht tot ik weg ben
om lafhartig de plek waar
ik zat af te grazen,
uren op zoek naar wat ik
meebracht en niet achterliet.

[p. 52]

Vlieland

Je haalt je handen open aan de scherpe
randen van een onweerslucht die met
de lippen opgerold zijn tanden toont.

Achter je ogen vaart snelverkeer alle
eilanden van de landkaart in slaap.
De middag steigert.

Als je ontwaakt onder het stoomstrijkijzer
van de zon ligt koren op akkers
te dampen.

Genadeloos hebben slagregens
de oren van aarde gewassen.

Eiland

Het raakt niet los van zichzelf,
roept niet, komt niet in verzet.

Het ligt daar maar schaamteloos
naakt, en weerloos te kijk als
een aangespoeld lichaam van zand.

Geen woedende luchten die het vlot
zullen trekken, terugslepen naar
waar het vandaan kwam.

Daarom verweest het onbewaakt,
alleen de getijden delen
beurtelings zijn eenzame staat.