De Tweede Ronde. Jaargang 17

[p. 38]

Draait de wind
Juliën Holtrigter

Draait de wind dan zwaaien de bomen
uiteen, dan maken de kraaien zich los,
breekt het vlies van de droom,

ligt er bloed op de stoep. Slaat de regen
de stad, wist het water de sporen,
begint het van voren af aan;

de tijd heeft alle troeven in handen.
De tijd heeft de straten, de afbraak,
de vaalt, de doodskoppen boven de kranten -

berichten, de afdrukken van de sloper,
zijn poten staan levensgroot op de bodem.
Hij is in de buurt, hij heeft hier gelopen.

Het zeil op de tafel: de verbleekte motieven,
de kringen, de krassen, de gaten van
hete as, de sporen van inkt. Hier is geschreven.

Aangespoeld op het strand een kleine kist.
Bevat naast een kruikje jenever een schrift.
De zee heeft de woorden gewist.