De Tweede Ronde. Jaargang 17

[p. 155]

Twee gedichten
Georgi Ivanov
(Vertaling Werkgroep Slavistiek Leiden^* en Peter Zeeman)

[Wat konden jullie vroeger, waarde vrienden]

Je hebt een niet te vatten naam gekregen:
Vergetelheid.
Of, cyaankali, om precies te wezen,
Is hoe je heet.
Georgi Adamovitsj

Wat konden jullie vroeger, waarde vrienden,
Verschrikkelijk kieskeurig zijn.
Bier was al meer dan jullie toen verdienden,
Toch wensten jullie Franse wijn.

Azijn is nu ons drinkwater geworden
En cyaankali werd ons brood.
Maar alles went. We zijn nog steeds in orde,
Bij ons verstand, niet uit het lood.

En sterker nog, in deze godverlaten
Wereld bestrijden wij het kwaad.
We dansen op een bal voor emigranten
Een dodenwals - zolang het gaat.

(PZ)

* (WSL, bestaande uit: Margriet Berg, Yolanda Bloemen, Wanda Bruining, José van Leeuwen, Anne Pries, Karel van het Reve en Marja Wiebes.)

[Как вы когда-то разборчивы были,]

Имя тебе непонятное дали,
Ты забытьё.
Или - точнее - цианистый калий
Имя твоё.
Георгий Адамович

Как вы когда-то разборчивы были,
О, дорогие мои.
Водки не пили, ее не любили,
Предпочитали Нюи.
Стал нашим хлебом - цианистый калий,
Нашей водой - сулема.
Что ж? Притерпелись и попрывыкали,
Не посходили с ума.

Даже, напротив - в бессмысленно-злобном
Мире - противимся злу:
Ласково кружимся в вальсе загробном
На эмигрантском балу

[p. 156]

[Ruim een kwart eeuw verstreek in den vreemde]

Eenmaal kom ik je in Petersburg weer tegen,
Als begroeven wij de zon daar in de grond.
O. Mandelstam

Ruim een kwart eeuw verstreek in den vreemde,
Nu nog hopen draait uit op verlies.
Het staat vast dat de haven van Nice
Het tehuis blijft van deze ontheemde.

Het gezegende mediterrane,
Het geruis van de zee, gouden wijn...

Met de kracht echter van een refrein
Beukt een Baltische sneeuwstorm de ramen
Om het woord van een vriend te beamen
Dat wij eens weer bijeen zullen zijn.
(PZ)

[Een kwart eeuw, in den vreemde verlopen]

In Petersburg zien wij elkander weer,
Alsof wij er de zon begraven hebben.
O. Mandelstam

Een kwart eeuw, in den vreemde verlopen -
Onherroepelijk is het verlies.
Het is dwaasheid nog langer te hopen,
Onze hemel is nu die van Nice.

Zoete rust van het zuidelijk leven,
Het geruis van de zee, gouden wijn...

Maar de stormwind doet Petersburg beven,
Zingend langs het besneeuwde kozijn.
Wat mijn dode vriend eens heeft geschreven,
Dat zal blijken de waarheid te zijn.

(WSL)

[Четверть века прошло заграницей]

В Петербурге мы сойдемся снова,
Словно солнце мы похоронили в нем.
О. Мандельштам

Четверть века прошло заграницей
И надеяться стало смешным.
Лучезарное небо над Ниццей
Навсегда стало небом родным.

Тишина благодатного юга,
Шорох волн, золотое вино...

Но поет петербургская вьюга
В занесенное снегом окно,
Что пророчество мертвого друга
Обязательно сбыться должно.

1950