De Tweede Ronde. Jaargang 17

[p. 34]

In den beginne
Erik Coenen

Er heerste ongetwijfeld recht en vrede
in dit heelal toen ik er nog niet was.
De lucht was hemelsblauw en groen het gras
en er was niemand om het te betreden.

Er was destijds geen toekomst of verleden,
er was geen embryo en geen karkas.
Misschien draaide de aarde om haar as,
maar 't was nog richtingloos en zonder reden.

Nu heb ik een verhaal en een gezicht.
Nu heeft de geest dit hoopje stof bereikt:
geen keuze, ook geen straf, hooguit een plicht.

Niets is meer wat het is, maar wat het lijkt,
want al het zijnde is in evenwicht
maar lijkt ontwricht als iemand ernaar kijkt.