De Tweede Ronde. Jaargang 16

[p. 64]

Twee gedichten
Frans Kuipers

Om alleen te zijn

Zeegeruis zeegeruis zeegeruis.

Om houtblokken te gooien op het vuur,
batavieren-teevee, tot 's avonds laat.

Kwam naar hier, zal altijd
naar plekken als deze komen.

Om wateren wouden karresporen.

Vliegende kraaien
boven de oude droomdomeinen.

Als de distel het dorste ritselt,
de paden verlaten zijn.

Om te lezen in het oeuvre
van wind, sneeuw en ijs.

[p. 65]

 

KWAM KOUDE, grauwe zeedag.

 

Kwam wijdwaddendag.

 

Kwam winddag op duindag.

 

Kwam nooit-diep-genoeg-geïnhaleerde-blauwe-hemel-dag.

 

Kwam de verlaten-zwarte-modderpaden-dag.

 

(O het eroties zuigen

 

van modder mother moeder aarde aan je laarzen.)

 

Geen (ik had gehoopt op een) sneeuwdag.

 

Wel mooie mistdagen met misthoorns.

 

 

 

Heldere waterdrupdagen in de roestige ton!

 

Rustige stapelwolkdagen onder de kale berk!

 

 

 

Kwam zwarte

 

ik-kan-het-toch-niet-monster-dag.

 

Tussen de vele beesten van de vrije wijdte

 

het enig kniesoor te zijn

 

in wie de leegte hengsels heeft.

 

 

 

Kwam grote, zonovergoten klaarwaterdag

 

en kwam 's nachts, in de slaapzak wakkerliggend,

 

halfzuster van het visioen,

 

kleindochter van de openbaring,

 

nogmaals: grote, zonovergoten klaarwaterdag.

 

 

 

Dagen van kijken en zwijgen.

 

Oude koning Eenvouds dagen.

 

Dagen van zwijgen en zien.