De Tweede Ronde. Jaargang 16

[p. 62]

Drie gedichten
Jos Houtsma

Zwanen van Nederland

niets dan ellende, als een snoer
van glimmende rampen ligt ons leven
achter ons; onze toekomst, in brak licht,
niet veelbelovend, desondanks, we blijven

moedig op onze posten, want het land
moet bemand blijven, en soms zijn er nog
steeds ogenblikken van onbekommerdheid, in
helder licht, strakke wind. we blijven hopen,

en tegen wat we onder ogen krijgen,
stellen we ons met de welbekende branie,
dapper, bijna goedgehumeurd teweer.

semper idem. de vos verliest zijn haren,
maar niet zijn streken, voor de ingang van
de kast dansen de bijen, als de zwanen
van hun eieren glijden in de onbesproken

waterspiegel van vaarten en kanalen, weten
ze dat ze, als ze naar hun nest terugkeren,
dezelfde zijn die ze altijd al waren.

[p. 63]

Brede horizon, breed land

brede horizon, breed land, water,
grauwe lucht, regen, moeilijk om te geloven
in een god die dit zo heeft gewild, toch:

onverbiddelijk 's zondagsmorgens ter kerk,
en 's zondagsmiddags wandelen, over de dijk,
langs sloten en zompige weiden, in hoog-
gesloten, donkere kleren, en onder
de regenjassen zilveren broches verborgen.

Dominee bij Loosdrecht

de roeiboot ligt afgemeerd in de rietkraag,
je brengt je zondagmiddag liefst in af-
zondering door, heen en weer wandelend

over een eiland, kort gemaaide stoppels,
hier en daar plukjes hooi in wilgetakken.
de bodem is zo week dat als je loopt

een lichte beving is te voelen, of
je ondanks nederigheid en godsvrucht
een personage bent van groot gewicht.