De Tweede Ronde. Jaargang 16

[p. 180]

Gedicht
Ilja Kolli^*
(Vertaling Madeleine Mes)

Een tijd wordt weggegooid als oude kleding,
als hemden, sokken, of het vuilnis is.
De Hoop is hopeloos en naakt en ziet in
de spiegel enkel mist en duisternis.

Verward staat ze te woelen in de vodden,
die koud zijn, want hun dienst heeft afgedaan.
Ze snapt het niet, ze heeft geen flauw vermoeden
wat morgen om haar schouders heen te slaan

en welke minnaar met zijn stenen handen
haar huiverende dijen morgen raakt,
door welke strelingen, door welke schande
haar volgzaam innerlijk toch weer ontwaakt.

Vergeet dat nutteloze raden liever.
Wat maakt het uit? Alsof je antwoord kreeg!
Je weet toch hoe die aangetaste spiegel
terug zal kijken - sprakeloos en leeg.

* Ilja Kolli is in 1959 in de USSR geboren. Hij was daar poëzieredacteur bij een sovjet-uitgeverij en journalist bij een dissidentenkrant. Zijn gedichten zijn gepubliceerd in verschillende tijdschriften en verzamelbundels, en hij heeft één eigen dichtbundel gepubliceerd. Hij woont sinds 1992 in Nederland.

[Russisch]

Сменяются эпохи, как одежда:
носки, рубахи - переполнен бак.
Нагая безнадежная надежда
глядится в зеркало, где муть и мрак.

Растерянно в руках первбирает
холодное отжившее трапье,
не разбираясь и не понимая,
что завтра бросят на плечи ее,

какой любовник каменные руки
положит на дрожащее бедро,
какие ласки и какие муки
развяжут ей послушное нутро...

Да в общем-то, гаданья бесполезны -
какая разница, какая суета!
Ведь все едино в зеркале облезлом
глухая отразится пустота.