De Tweede Ronde. Jaargang 16

[p. 177]

Drie gedichten
Irina Grivnina^*
(Vertaling Anne Stoffel)

Ze bouwen steden

Ze bouwen steden en het landschap scheurt
ze luiden klokken, ieder dier verjagend
versierde torentjes
paleizen vol van kleur

ze kappen bos
ze timmeren iets donkers
van zware balken

en geen zon te zien
de raampjes zijn te klein
de lucht binnen de wanden gestikt
wel is er wodka
zurig eten
verschaalde kwas
een stal die stinkt en
vuilnis

Een kosmisch treuren
en een lied dat daarbij past
geen oogopslag
geen hemel die er lacht

* Irina Grivnina is in 1945 in Fergane, Oezbekistan, geboren. Ze heeft in Moskou wiskunde en computerkunde gestudeerd en was daar werkzaam als computerspecialist. In 1977 is ze voor de ondergrondse pers gaan werken en in 1980 is ze door de KGB gearresteerd en veroordeeld tot veertien maanden gevangenschap, gevolgd door twee jaar ballingschap. Nadat ze in 1985 in Nederland is komen wonen, heeft ze meegewerkt aan vele radioprogramma's van de BBC World Service en vele artikelen geschreven voor diverse bladen. Ze heeft in Nederland vier boeken gepubliceerd, plus een groot aantal gedichten.

[Russisch]

Пейзаж ломая строят города
звонят в колокола зверье пугая
резные башенки
цветные терема

лес валят
избы темные сбивают
из бревен толстых

солнца не видать
в окошки крошечные
воздух задохнулся меж стен
где водка
кислая еда
квас плесневелый
хлев вонючий
мусор

Тоска вселенская
и песня ей подстать
глаз не поднять
небес не увидать

[p. 178]

Briefkaart uit Riga

In grijze straten
tussen grijze muren
verdwaalden wij
we zagen niets
we dachten
alleen maar aan het slechte nieuws
van thuis

Een kwade ijzelende regen
joeg ons de hal in
van een leeg hotel
daar zaten we
bij een reusachtig raam
en zagen de rivier
de kade beuken
en somber keek
de koude vreemde stad
ons in de ogen

Het strenge silhouet
was
als getekend op de bleke hemel
van oude glorie
het vervallen spookbeeld
door vocht verzilverd

Niemand is bij machte
terug te keren naar die zwarte dag
maar troostend
zal de stem van 't oude orgel
je roepen
om opnieuw die weg te gaan
door grijze straten
tussen grijze muren...

Стихи на обороте фотографии старой Риги

По серым мостовым
меж серых стен
не видя ничего вокруг
бродили
и помнили
одни дурные вести
из дому

Ледяной недобрый дождь
загнал нас в холл
пустынного отеля
мы сели
у огромного окна
в нем билась
серая река о камни
и
хмурый и чужой
холодный город
в глаза глядел нам

Строгий силузт
казался нарисованным на бледном
балтийском небе -
древнего величья
обветренный и обветшалый призрак
посеребренный влагою

Вернуть
не силах ты тот горький день
но - голос
старинного органа
в утешенье
тебя вдруг позовет путь повторить -
по серым мостовым
меж серых стен...

[p. 179]

Uit het Nederlands

En aarde verplaatsen -
water veranderen in land

En stenen versjouwen -
steden bouwen op zand

En slavenkinderen
de vrijheid leren

En alles begrijpen
en leven
in knagend verlangen

Naar dat eiland van warmte
dat achterbleef
ver weg in zee
naar die ogen vol aandacht
die handen
aaneengesmeed

En dan weer
de tijd vergeten
en stenen versjouwen
en bouwen dat slot
op het wankele
glijdende
zand

С голландского

И землю возить
превращая озера в твердь

И камни таскать
возведя города на песке

Зачатых в рабстве детей
свободе учить

И все понимать
и жить
в неизбывной тоске

По теплому острову
что остался в дальних морях
по тесному кругу
рук
и внимательных глаз

И - вновь
забывая о времени
камни таскать
и строить свой замок
на зыбком
текучем
песке