De Tweede Ronde. Jaargang 16

[p. 167]

Drie gedichten
Duoduo^*
(Vertaling Maghiel van Crevel)

Vijf jaar

vijf borrels, vijf kaarsen, vijf jaar
drieënveertig, gutsend zweet om middernacht
vijftig handen met de palm op tafel
een zwerm vogels met gebalde vuisten vliegt aan uit de dag van gisteren

vijf slingers rode rotjes knetteren in de vijfde maand,

door vijf vingers rolt de donder

maar vier in de vierde maand op de tong van vier dode paarden

meelevende gifpaddestoelen gaan niet dood

op de vijfde gaan vijf kaarsen uit om vijf over vijf
maar het landschap dat schreeuwt bij de dageraad gaat niet dood
het haar gaat dood maar de tong gaat niet dood
het temperament teruggevonden in het gaargekookte vlees gaat niet dood
vijftig jaar kwik doorsijpelt het zaad maar het zaad gaat niet dood
de foetus brengt zichzelf ter wereld, gaat niet dood
vijf jaar voorbij, vijf jaar niet dood
in vijf jaar gaan twintig generaties wormen dood

* Duoduo (Peking, 1951) begon in 1972 gedichten te schrijven, als deelnemer aan een ondergronds literair circuit dat pas rond 1980, na de dood van Mao en de machtsovername door Deng Xiaoping, bovengronds kwam. In 1989 kwam hij voor het eerst buiten China, om zijn werk voor te lezen op Poetry International. Vlak voor zijn vertrek was hij getuige van het bloedbad rond het Plein van de Hemelse Vrede. Hij is niet naar China teruggekeerd. Er zijn bij Meulenhoff drie bundels met respectievelijk gedichten, columns en korte verhalen van hem verschenen.

五年

[p. 168]

Overzee

wij gaan overzee, maar waarheen moet die rivier
ten dode opgeschreven dan nog stromen?

wij draaien ons om, maar achter ons
is geen enkel later leven

is geen enkel leven
het waard steeds opnieuw te leven?

de mensen aan boord staan rechtop, verbijsterd
hun familie haalt adem, onder water in de verte

voortdurend klinkt het klokgelui
hoe langer het aanhoudt, des te minder overtuigd!

de bomen aan de overkant zijn als parende mensen
in plaats van zeeschelpen, zeesterren en zeeanemonen

ligt het zeestrand bezaaid met naalden, watten
en schaamhaar - zien wij nu de overkant?

dus draaien wij ons om, draaien wij ons om als vruchten
maar achter ons - is een grafzerk

neergezet in het sportveld bij de school
alleen de vrouw die aan zee huilt om haar kind, alleen zij

begrijpt hoe eindeloos deze winter is:
als er geen doden zijn, komt er geen eind aan de rivier...

1990

[p. 169]

30 Juni 1986

brief van mijn geliefde, boog over de stille oceaan, uit amerika:
‘het koren is doodgegaan - samen met het kerkhof in het korenveld’

dat was een truc - die neerkwam
op een extra schop tegen een mannenachterwerk

al was hij afgestempeld
voor wel 44 dollarcent

achter deze aanblik ging een vingerwijzing schuil
tekst bij de voordeur van een schoenwinkel in manhattan, bij voorbeeld:

‘wij komen van verschillende planeten’
of, op een van philadelphia naar cincinnati verstuurde

verjaarstaart in drie huidskleuren, de woorden:
‘met een kind de afstand tussen ons helen’

achter deze aanblik geen andere aanblik
de enige aanblik was in san francisco:

uit de kontzak opgediept
een stuk antieke oosterse reuzelzeep

en een zeeman die blinden hielp oversteken
raakte het kwijt in het rommelend heelal.

1986年6月30日

1988