De Tweede Ronde. Jaargang 16

[p. 110]

Twee gedichten
Daniel Heinsius^*
(Vertaling Harm-Jan van Dam)

Aan de Zon

Gij voerman van het licht, die langs de sterren jaagt,
Gij die de ether meet, die de seizoenen draagt,
Gij dienaar van de tijd, die eeuwig cirkels schrijft,
Gij die de aarde schouwt, die schaduwen verdrijft,
Gij die altoos reusachtig op de wagen staat
En 't vurig span het zuiver daglicht brengen laat
En dan de wereld weer van Uw gezicht berooft
En Uw witgloeiend haar voor onze ogen dooft:

Ook morgen keert Gij uit Uw Tethys' armen weer.

Mijn Zon is door de Nacht ontvreemd en schijnt niet meer.

* Daniel Heinsius (Gent 1580 - Leiden 1655), hoogleraar te Leiden, de beroemde filoloog en dichter van Latijnse en Nederlandse poëzie. De twee gedichten zijn afkomstig uit Manes Dousici (De Tombe van Dousa), geschreven ter nagedachtenis van de in 1604 overleden staatsman, geleerde en dichter Janus Dousa.

Ad Solem

Auriga lucis, ignei poli cursor,
Metator aethrae, temperator horarum,
Aevi minister, circulator aeterne,
Lustrator orbis, dissipator umbrarum,
Currus perennis igneaeque quadrigae
Frenator ingens, qui diem vehis purum,
Rursumque vultum surripis tuum mundo
Et candicantis oculis comae flammam:
Cras e lacertis Tethyos tuae rursus
Redibis. At nox occupat meum Solem.

[p. 111]

Aan de sterren

Vlammende broertjes, lievelingen van de nacht,
Soldaatjes, burgers van de gouden hemelpracht,
Die zo gracieus aan 't rusteloze firmament
Lichtvoetig dansend door de heldere velden rent,
Als milde slaap ons lichaam strekt en zacht ontspant
En alle zintuigen beheerst en overmant -
Uit ieder hoekje en elk stralend raam daar hoog
In 't flonkerend paleis, de gouden hemelboog,
Zien jullie nu nog steeds verheven op ons neer.
Verdwijn maar liever. Dousa zie je hier niet meer.

Ad sidera

Dulces alumni noctis, ignei fratres,
Parvae cohortes, aurei poli cives,
Qui per serenos aetheris vagi campos
Molles choreas ducitis levi planta,
Cum membra nostra molliter reclinata
Victosque sensus occupat sopor lenis,
Quid nunc, ut ante, per domum poli pictam
Et e latebris fornicisque inaurati
Puris fenestris tollitis sacrum vultum?
Abite tandem, non videbitis Dousam.