De Tweede Ronde. Jaargang 16

[p. 57]

Drie gedichten
Kees Hermis

Reiziger

Als hij is uitgesproken,
vertelt hij langdurig over zichzelf

Door te zwijgen, zijn ogen te sluiten,
een vuist onder zijn kin te ballen,
te luisteren naar wat wij niet zeggen

Door langzaam op te staan,
zijn zoveelste sigaret tussen de lippen,
zichzelf te fouilleren op vuur

Door te roken zonder ons aan te kijken,
geen hout meer in de open haard,
het is nog geen nacht maar later

Door de eettafel af te ruimen,
de gordijnen dicht te schuiven,
het is nog geen avond maar verder

Door zich uitvoerig te ontlasten,
zich te scheren, een bad te nemen,
zijn tranen de vrije loop te laten

Door zich te kleden als een heer,
zich voor te bereiden op een reis
waarvan het einddoel openstaat

Door uit zijn bibliotheek twee boeken
mee te nemen die te verliezen zijn
zonder ze kwijt te raken

[p. 58]

 

Door ons nergens voor te bedanken,

 

als passanten te groeten, niets te beloven,

 

niet met terugkeer bezig te zijn

 

 

 

Door wat vastligt los te laten, de deur

 

van zijn huis achter zich dicht te trekken,

 

niet meer om te zien, weg te gaan

 

 

 

Met in de rug een vraag waarop het antwoord

 

slechts een andere vraag kan zijn

Bezoektijd

De kamer houdt een tafel vast,
stoelen en boekenkast gedragen zich
als levenslang gestraften.

Ononderbroken op bezoek zijn alleen
dagen, nachten.

Onafgesproken, ongevraagd bewaken zij
nooit tegelijk maar beurtelings de tijd.

Een werkelijkheid als grensgebied,
naakt tussen zee en land.

Door licht en schaduw aangeraakt
bestaan de dingen in voorlopig
aards verband.

[p. 59]

Stilte van weilanden

Stilte van weilanden waarin de zomer
graast en vredig kauwt op
zwijgzaamheid

Weilanden die zijn neergedaald, zich
hebben uitgestrekt als roerloos
open water

En ik heb lief het niet-spraakmakende,
ongemaskerde, onvoltooid
volmaakte gras

En ik heb lief het licht dat aan
de halmen praat in woorden
die niets wegen

Helend en enkelvoudig licht
waarin geen openingen zijn voor
wartaal, misverstand

Het naakte, weerloze gesprek
van licht en schaduw
heb ik lief

De ruimte die geen leegte kent
maar in haar eigen ruimte
past

De weilanden in stil beraad,
in stil beraad de weilanden
als antwoord op wat ik niet vraag

Ik heb dit antwoord lief,
weet niet waarom
en waarom niet