De Tweede Ronde. Jaargang 15

[p. 89]

Twee sonnetten
Martin de Haan

Alleen in mijn gedichten kan ik bonen

Alleen in mijn gedichten kan ik bonen
veranderen in zuiver ambrozijn,
alleen in verzen mijn geliefde kronen
tot koningin van 't rijk der maneschijn.

Alleen in stanza's kan ik goden klonen,
bewaren op siroop of in azijn,
alleen in strofen doden laten wonen
in slauerhoven van verlucht satijn.

Daarbuiten, in het dagelijkse leven,
kan ik niet eens gewoon het raam uit zweven,
laat staan gezwinder vliegen dan het licht.

Maar soms, heel soms, kan ik mijn lot trotseren
en lukt het mij, geruis te transformeren
in een idee of zelfs in een gedicht.

[p. 90]

Mijn oma heeft een kanarie

De titel van dit ernstige gedicht
is mij een raadsel, moet ik eerlijk zeggen.
Vraag me maar niet, hem aan u uit te leggen,
ik ben er zonder reden voor gezwicht.

Niets dwingt mij trouwens om hem toe te lichten,
al lijkt hij nog zo vreemd en onterecht.
Ik ben nu eenmaal niet mijn lezers knecht,
u kunt mij strikt gezien tot niks verplichten.

Maar dan de buurman! Die verdomde vent
kwam gister plotsklaps bij mij aangerend
en dwong me, een sonnet voor hem te schrijven.

Het moest iets zijn met logge Noorse fjorden.
U snapt wel dat het niet veel is geworden,
zo'n thema kan onmogelijk beklijven.