De Tweede Ronde. Jaargang 15

[p. 91]

Drieluik voor het Fonds voor de Letteren^*
Jan Kal

Twintig jaren letterenbeleid 1975-1994

't Fonds voor de Letteren is echt niet pluis.
Het twintigste verzoek dat ik ze zond
is afgehandeld: in ‘Het Schrijvershuis’
wees bijna elke duim weer naar de grond.

Mijn werk hoort blijkbaar in ons land niet thuis.
Het Fonds lijkt w-el de Sovjet-schrijversbond:
het maatschappijveranderend gespuis
vreet zich aan onze staatsruif kogelrond.

Dit quasi-solidair bevrijdingsfront
- een kwart eeuw lang de klauwen in de kluis -
ontneemt me zelfs de kruimels uit de mond.

Ik krijg al twintig jaar, niet per abuis,
geen ‘basisbeurs’ (drie maanden). Een affront!
Doe er wat aan, beoogd minister Nuis.

* Dit Drieluik voor het Fonds voor de Letteren is het vervolg op Zevenklapper voor het Fonds voor de Letteren (Herfst 1993).

[p. 92]

Onthullende werkbeurscijfers 1976-1994

Het Fonds hanteert voor 't negentiende jaar
een maandeenheid-systeem dat loopt tot twaalf.
H.C. ten Berge kreeg, voor smokkelwaar:
12, 12, 12, 12, 12, 12, 12, 12, 12, 12,

12, 12, 12, 12, 12, 12, 12, 12 en 12.
Jacques Hamelink, asceet in kemelhaar:
12, 12, 12, 12, 12, 12, 12, 12, 12, 12,
12, 12, 12, 12, 12, 12, 12, 12, 12. Raar.

Jacq Vogelaar kreeg voor zijn diarree:
12, 12, 12, 12, 12, 12, 12, 12, 12, 12,
12, 12, 12, 12, 12, 12, 12, 12 en 12.

Kal: 2, 2, 1, 2, 2, 2, 1, 2, 2,
2, 1, 2, 2, 2, 1, 0, 0, 0, 0.
't Wordt me betaald gezet wat ik onthul.

Werkbeurs-lustrum 1990-1994

De maandeenheid, in guldens, is gesteld
op 4300. Is toch poen.
Een twaalfmaands-werkbeurs komt dus welgeteld
op 52.000. Is te doen.

Drie schrijvers zijn subsidiekampioen,
wier naam ik uit discretie niet vermeld
(de een is heel erg rood, de ander groen,
de derde heeft de kleur van ijs dat smelt.)

Ze kennen topseizoen na topseizoen,
dus gaf het Fonds hun, uit gemeenschapsgeld,
het laatste lustrum elk een kwart miljoen!

Mijn werk verwijst men naar de vuilnisbelt,
dus mij ontnam het Fonds mijn noodrantsoen.
Vindt ú nu dat ik onrechtvaardig scheld?

[p. 93]

Dankwoord aan de Dr A.M. Zondervan-stichting^*

't Fonds voor de Letteren verdeelt per richting
voorwaardenscheppende beloningen
naar kwaliteit: mijn bundels, vol verdichting,
beschouwt het steeds als wanvertoningen.

U, Dr Zondervan uit Groningen,
u schonk mij, dank zij uw posthume stichting,
als troost voor deze drekbekroningen,
betreffende mijn leeftocht wat verlichting.

Om mijn ‘toewijding aan de poëzie’
en ‘onberispelijke levenswandel’
waardeert u mij. Toch niet de hele handel?

Heer penningmeester, denkelijk Rawie,
ik dank u voor uw hartverwarmend proza
en beeltenis van Baruch d' Espinoza.

Jan Zondergeld

* Dit sonnet is het antwoord op de volgende brief: Groningen, 4 Mei 1994. Geachte heer Kal, Het bestuur van de Dr A.M. Zondervan-stichting heeft, in aanmerking nemende uw door de decennia heen gebleken toewijding aan de poëzie, de onrechtmatigheid der besluiten van het Fonds voor de Letteren en, ten laatste, uw onberispelijke levenswandel, besloten u een eenmalige werkbeurs toe te kennen van f 1000 (duizend gulden). Het is niet veel, maar Dr A.M. Zondervan geloofde niet in verkwisting. Hoogachtend, (w.g. onleesbaar), Penningmeester.