De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 167]

Vijf gedichten
Aloiz Ihan^*
(Vertaling Maja de Graaf)

Het uitdrijven van de duivel

Tweedehands een stokoud boek gekocht,
met daarin een recept voor het uitdrijven van de duivel,
daarna kikkers, haar van een oud wijf, dierenogen, lood,
gedroogde alruinwortel en meer van dat spul,
het geheel gemengd, gekookt volgens recept,
mijn oksels en dijen ermee ingesmeerd,
de muren van de flat bespoten en zodoende
slaande ruzie met mijn vrouw gekregen,
waarop die razend de flat verliet.

* Aloiz Ihan (Ljoebljana, 1961), studeerde medicijnen en doet immunologisch onderzoek aan de Universiteit van Ljoebljana. Van zijn hand verschenen drie bundels: Srebrnik (Zilverling), 1985, Igralci Pokra (Pokerspelers), 1989, en Pesmi (Gedichten), 1990.

Izgon hudiča

V antikvarjatu kupil zelo staro knjigo,
v njej našel recept za izgon hudiča, potem
nabavil žabe, lase stark, živalske oči,
svinec, suhe korenine Mrkača in še nekaj
nujnih stvari, zmešal in skuhal, kot je treba,
se namazal pod pazduho, po stegnih,
pošprical stene v stanovanju, zaradi tega
hud prepir z žensko, potem ona v besu
zapusti stanovanje.

Hoe vlucht je

Hoe vlucht je voor een locomotief,
die je nazit in een tunnel,
en hoewel die locomotief verandert
in een buffel of tijger, de tunnel
zich verbreedt tot een steppe,
en hoewel van de tijger alleen maar
een antilope overblijft of een klein wit
konijn, en uit de steppe een asfaltweg
groeit, regelrecht je kamer in,
waar het konijn nog maar een mug is
en jij op bed ligt en het plafond in staart,
niettemin zit je nog altijd hiermee:
hoe vlucht je?

Kako ubežati

Kako ubežati pred lokomotivo,
ki te zasleduje v predoru,
in čeprav se lokomotiva spremeni
v bivola ali tigra, predor pa
se razširi v stepo,
in čeprav postane tiger samo
antilopa ali celo majhen bel
zajec, iz stepe pa vodi asfaltna
cesta naravnost do tvoje sobe,
v kateri je zajec le še muha,
ti pa ležiš na postelji in strmiš
v strop, kljub temu še vedno
ostane tisto: kako ubežati?

[p. 168]

De smokkelaar

Vreemd is dit verhaal, want eerst
vermoed je niets, maar zodra de douanier
langs komt, word je nat onder de
oksels, krijg je gloeiende wangen en
komt tot de ontdekking, dat je waarschijnlijk een smokkelaar bent.
Dan begin je je heimelijk te betasten en ontdekt
kleine voorwerpen, ingenaaid in de mouwen,
in de voering van je jas, je voelt ze onder
je zolen, in je haar en vlak onder de huid;
in de gewrichten beginnen ze te knellen,
tussen het vlees en het dijbeen; je
voelt iets stomps. Je bent verbaasd,
waar komt dit allemaal vandaan, zoveel waardevols
in je lijf, plotseling voel je je tomeloos
verantwoordelijk, slinks als een slang
en gruwelijk gevaarlijk, je eigen schaduw
wordt nog bang van je en moet weten dat
je haar bij de eerste de beste ongehoorzaamheid
zonder pardon wurgt en haar
geheel slap lossnijdt van je lichaam.

Tihotapec

Čudna je ta zgodba, kajti sprva
ničesar ne slutiš, ko pa pride mimo
tebe carinik, postaneš moker pod
pazduho, žareč v lica in slednjič
spoznaš, da si verjetno tihotapec.
Potem se skrivaj otipavaš in odkrivaš
drobne predmete, zašite v rokavih,
v podlogi plašča, začutiš jih pod
stopali, v laseh in tik pod kožo;
zabolijo te nekje v sklepih, med
gmotami mesa in v medenici; nekaj
topega zaznaš za očesom. Najprej te
seveda presune, odkod vse to, toliko
dragocenosti v tebi, potem pa naenkrat
postaneš divje odgovoren, potuhnjen
kot kača in grozljivo nevaren, lastna
senca se te mora bati in vedeti,
da boš ob prvi neposlušnosti celo njo
brez usmiljenja zadavil in jo nato
vso ohlapno odrezal od telesa.

[p. 169]

Over de vlieg in het beton

Zelfs van de liefde kun je nog beweren:
zij belemmert (doodt) een andere (mogelijke)
liefde. En voor degene die als eerste
het vuur heeft ontdekt (: de grootste ontdekking
van de mensheid), geldt ook dat die misschien
een nog mooiere uitvinding heeft belemmerd.
Want mensen hebben zich eraan gewend warmte
bij het vuur te vinden en hebben niet verder gezocht.
En zo reizen zij ook
om elkaar te bezoeken. Hoewel,
het had ook anders gekund. En zo gaat het maar door.
Vandaar ook dat bekende gevoel,
dat elke dag iets leger wordt.
Elke ontdekking doodt menige andere.
Net als beton dat harder wordt.
De vlieg die erin valt, kan algauw
niet meer bewegen. Alleen maar wachten.
Op een dag versteent z'n adem.

O muhi v betonu

Celo za ljubezen je mogoče trditi:
prepreči (ubije) neko drugo (možno)
ljubezen. In podobno je tisti, ki je
prvi odkril ogenj in tisti, ki je prvi
odkril kolo (pravijo: največji
odkritji človeštva) morda preprečil
neko mnogo bolj fantastično odkritje.
Kajti ljudje so se navadili najti
toploto v ognju in niso več iskali.
Prav tako so se navadili obiskovati
drug drugega s potovanji. Čeprav bi
bilo lahko popolnoma drugače. Tako
se nadaljuje. In od tod tisti znani
občutek: da se vsak dan nekaj izprazni.
Vsako odkritje ubije nešteto možnih
odkritij. Kot beton, ki se strjuje.
Muha, ki pade vanj, se kmalu ne more
več premikati. Le še čaka. Nekoč ji
uklešči dih.

Het is tijd.

Het is tijd,
om elkaar te vertellen,
als wij elkaar nog iets te vertellen hebben,
om elkaar te geven,
als wij elkaar nog iets te geven hebben.
Het is tijd,
en binnenkort zitten wij ook daar
zonder.

Čas je

Čas je,
da si povemo,
če si sploh lahko kaj povemo,
in da si damo,
če si sploh lahko kaj damo.
Čas je
in kmalu bomo ostali
tudi brez njega.