De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 83]

Twee gedichten
Nico Weber

Winter

Waar het vandaan komt is voor mij geen vraag.
De sporen voeren langs verleden tijd
terug naar wat in mij is uitgebreid
van eenzaamheid tot volle nederlaag.

Voor zoiets wordt men in de wieg gelegd.
De sneeuw bedekt mijn huis en het terrein
binnen de bocht van de rivier de Vecht.
Waar ik zal gaan, ik zal er eenling zijn.

Ik werd in dit gebied geen vrienden rijk.
Ik loop berichten in het wit te trappen,
en kruis mijn bijna toegedekte stappen.

Niet dat ik aan verlatenheid bezwijk.
De vlokken vallen als beloften in
het niet, waar ik vanouds te rade ging.

[p. 84]

Huisvesting

Ik ben alleen een paar herinneringen,
vergane glorie, tijd die is geweest.
Ik zoek verklaring in voorbije dingen.
Veel helderheid huist er niet in mijn geest.

Mijn lichaam blijft de vraagtekens omringen.
Een huurflat is de wereld om mij heen.
De oplossing is niet meer af te dwingen.
Ik ben vergetelheid. Ik ben alleen

een binnenkooi met ouderdom behangen,
omringd door een etage op tien hoog.
Een ding dat door de dingen is gevangen,

verlangend naar de tijd die het ontvloog.
Een voorwerp dat een vulpen kan besturen,
en zich omschrijft zolang het voort zal duren.