De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 72]

Twee gedichten
Jos Versteegen

Pink Narcissus

Voor Bobby Kendall

Van zilver is hij, en van goud.
In zijn paleis van spiegelwanden
strelen volmaakte jongenshanden
zijn gladde borst in honderdvoud.

Grootmogol is hij, Caesar, God.
Hij droomt van blanke paladijnen
die kuis en maagdelijk verschijnen
voor Hoge Raden van Genot.

Beneden, in de Escortstraat,
gaan venters galmend door de regen
met verse bloemen van het kwaad.

Soldaten komen zeelui tegen,
een motorduivel kust zijn maat
en zingt de hymne van de stegen.

[p. 73]

Zomerdag

De zon verteerde mijn gezicht,
smolt handen weg en armgebaren,
en heeft in mijn verwaaide haren
een zilverwitte brand gesticht.

De leegte draagt mijn ogenpaar,
twee uitgedoofde zwarte lichten
die eeuwig lijken te berichten
van groot en nameloos gevaar.

Een schimmel als de maneschijn
doordringt de kleren van het kind
en vreet zich in de blauwe rozen.

De bloemen die verloren zijn
omlijsten mijn portret. Ik vind
een vroege dood in oude dozen.