De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 68]

Twee gedichten
Jan Vanhaelen

Mist

Het heelal lijkt wel een ingezakte pudding.
De zon straalt met de kracht
van een bleek kind.
Auto's kijken met een rood oog achterwaarts.

Ergens vóór ons moet een groot vuur branden.
Vogels verschijnen. Blij als kleine-rolakteurs
verdwijnen ze weer.

Voorwerpen verzachten, mensen worden weker.
Bolstervormig warm wordt de winter.

Bij optrek worden onze zielen
weer helemaal onzichtbaar.

[p. 69]

In hetzelfde restaurant

Oude dames aan zee eten veel.
Zij dragen vork en mes als vroeger,
de pink is min of meer verdwenen.

Zij vragen grote flessen wijn en drinken
het eerste glas zo snel als kan.
Honden liggen onder tafel,
hun mannen onder grond.

Zij bevelen kelners met hun geld
van deze wereld.

Al zijn hun kleren plat, hun kleren
mogen er wel wezen. Mat als mode,
sterk van tweed.

Dames met vaste tafels
vertonen de stoere eetlust van het hiernamaals.