De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 56]

In memoriam Wanda ^† 1944
Pieter A. Kuyk

Je liep de trap af,
voor het laatst;

het dunne fluiten van gevaar
door smalle straten; tussen
hoge huizen viel de avond vroeg -

De dagen zijn weer op hun kortst;
maakt de dood nu nog geen haast?

Je komt de laatste tijd zo vaak
dat ik 't niet helemaal vertrouw,
met opzet weinig ruimte voor je maak;

het helpt me niet, het is
november, je zit in 't weer;
geef hier je jas.

...

Een valse wil maakt moe -

alleen november nog

dan ettert tijd
dan wil ik naar je toe.

...

[p. 57]

 

‘Hier was het ongeveer,

 

ik denk precies daar waar die bomen

 

daarboven hebben we gewoond.’

 

 

 

Ik mis zijn handje

 

zijn geloof in wolken.

 

 

 

Wat nieuwbouw werd

 

is alweer bijna oud

 

 

 

mijn zoon een man, een

 

beetje bang om wat

 

november met me doet

 

 

 

mijn inkeer is zijn

 

oogopslag als hij de tijd

 

neemt, woorden zoekt.

 

 

 

...

 

 

 

Wat ik de werkelijkheid betaal

 

betaal ik goed, dacht ik, met liegen;

 

loog onze waarheid ermee schoon, wist:

 

alles is me toegestaan als ik je

 

door de oorlog loods; tot aan

 

 

 

het onbewaakte van dat ogenblik te laat:

 

omsingeling, laarzen in een lege straat.

 

 

 

Ik leerde zwijgen, boog het hoofd,

 

maar hield mijn hart angstvallig achter.

 

 

 

Poëzie? Ik sta er kniediep in, omgeven

 

door een mist waarin ik niets meer zie.