De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 19]

Nederlandse poëzie

[p. 20]

Drie gedichten
Catharina Blaauwendraad

Geopend

De dag brak, als een eierschaal
zo broos, tussen mijn benen aan.
Daar droop op elke ademtocht
het warme witte licht naar buiten.

Van binnen bleef het steeds bewegen
maar om ons heen stond alles stil.
Toen zwol een ongekend gezang
aan, tot de muren ervan barstten.

Daar, tussen brokstukken en wolken
stof, lag in het ochtendgloren
de ongeschonden gele dooier
te glanzen in een aarden kom.

De dokter gaf de kom uit handen;
een dochter. Jonger dan mijn droom
maar ouder nog dan mijn gedachten
en ongerijmd als dit gedicht.

[p. 21]

Vervallen

Zijn zonnebril heb ik bewaard
en verder de vergeten kleren
en scheerschuim voor z'n zware baard,
voor als hij straks terug zal keren.

En wachtend op een ansichtkaart
blijf ik op oude kranten teren
die hij eens kocht. Zovele keren
gelezen. En al lang verjaard.

Steeds minder tijd om stil te staan
neem ik, bij deze dode dingen,
naarmate mijn gevoel verzwakt.

Ik klaag de lange dagen aan.
Zij slijten mijn herinneringen
maar laten oud papier intact.

Adventskind

Ik ben geen vrucht van de blijde verwachting:
Ik ben het angstzweet dat uit is gebroken,
koud als een kerstroos, een leugen, ontloken
daar waar de hoop over ijs van één nacht ging.

Geesteskind ben ik van gitzwarte spoken;
ik ben geen vrucht van de blijde verwachting.