De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 22]

Fonteinen, een suite
(naar Federico García Lorca)^*
Stefaan van den Bremt

Interieur

Vanuit mijn kamer
hoor ik het fonteingeklater.

Een vinger van de wingerd

en een zonneflard
wijzen naar de plek
van mijn hart.

Door de augustuslucht

trekken wolken. Wakend
droom ik dat ik niet droom
binnen het fonteingeklater.

* De teksten in cursieve letter zijn vertalingen.

Patio

Op elke patio
lokt haar sopraan.

Granaínas

zingt de fontein,
en het bekken
slaat de maan.

Uit de maat geraakt

in deze Moors-Romaanse
droom van de fontein ontwaakt
de voortijd, de gitaanse.

[p. 23]

Landschap op waaier

Fonteinen, fantomen
zonder water,
zonder wel!
Gezien vanuit een oog-
hoek, en nooit recht
voor ogen.

Heen wiegend, volmaakt,

en weer, ternauwernood
aan deze zijde
van de Dood.

Waaier voor ogen

De oren verzadigd,
de ogen bedrogen.
Landschap, gelogen
fonteinen zonder
water, gezwatel
van woorden.

De tijd uit -

zwaaiend die vervloog,
de pijl wegwuivend
uit de boog.

[p. 24]

Terzijde

Het is de nacht, hij doet
door de slagaders
van de fonteinen bloed
stromen, het zijne. En
ah, die siddering!

Als open ramen

zonder klavier,
zonder klavier
spelende dame.

Daarnet!

Nog wolkt wat stof
op in het blauw.

Zoëven. Zo'n

tweeduizend eeuwen geleden.
Voor zover mij heugt.

Gerucht

Er gaat een gerucht,
het wil niet wijken
in Granada. In het duister
tast het water
...dat niet uitmondt

dan in gefluister

van fonteinen,
vol van zichzelf,
vol van Granada.

Daar

verklaart het nader,
buiten zichzelf,

water,

waar het naar tast
in de lucht.

[p. 25]

Tuin

Er zijn vier ruiters
met zwaarden van water,
en er is de donkere nacht.
De vier zwaarden verwonden
de wereld van de rozen
en zullen jullie hart verwonden.
De tuin niet betreden!

Exit

Overwegend dat jullie toch
de tuin zoeken te betreden,
laten wij de poort wijd open.
Daar zwaarden van water alle
rozen roven, alle lusten doven,
zijn de vier ruiters uit de tuin
naar de vier windstreken verwezen.