De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 153]

De Dogevrouw
José-Maria de Heredia
(Vertaling Paul Claes)

Bij 't marmeren paleis staan zij voor de portalen
Te praten, seigneurs uit een doek van Titiaan,
Met één mark zware gouden halskettingen aan,
Die op de pracht van rode dalmatieken pralen.

Hun ogen die door aloude lagunes dwalen,
Zien glanzend van grootburgerlijke eigenwaan
Onder de heldere Venetiaanse hemelvaan
Het azuur van de Adriatische zee stralen.

Terwijl vol glans de Ridderschap komt aangetreden
En goud en purper sleept over de blanke treden,
Die in de vreugde baden van een blauwig licht,

Staat in verveelde schoonheid een Dame terzijde,
Die zich half omwendt in een warreling van zijde
En glimlacht naar het moortje dat haar roksleep licht.

La Dogaresse

Le palais est de marbre où, le long des portiques^a.
Conversent des seigneurs que peignit Titien^b,
Et les colliers massifs au poids du marc ancien^c
Rehaussent la splendeur des rouges dalmatiques^d.

Ils regardent au fond des lagunes antiques^e,
De leurs yeux où reluit l'orgueil patricien^f.
Sous le pavillon clair du ciel venitien^g
Étinceler l'azur des mers Adriatiques^h.

Et tandis que l'essaim brillant des Cavaliersⁱ
Traine la pourpre et l'or par les blancs escaliers^j
Joyeusement baignés d'une lumière bleue^k.

Indolente et superbe une Dame, à l'écart^l.
Se tournant à demi dans un floi de brocart^m.
Sourit au négrillon qui lui porte la queueⁿ.

Dogenpaleis, gravure uit 1850