De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 145]

Op de Lagune^*
Théophile Gautier
(Vertaling Robert de Does)

Tra la, tra la la, tra la lare,
Een wijsje uit grootmoeders tijd;
Ik ken het al jaren en jaren,
Het spot en het klaagt, lacht en schreit.

't Is in de Lagune geboren,
Een lentenacht, tijdens een bal;
De wind blies het in ieders oren,
Men danste het met Carnaval.

Ik hoor het, en zie voor mijn ogen
Een gondel met gitzwarte scheg
Die als een viool is gebogen,
En droom met haar mee, heel ver weg.

Ik zie, op die wondere tonen
- Haar boezem met parels omlijst -
Hoe ginds uit de golven de schone
Venus Adriatica rijst.

De koepels, in diepblauwe luchten,
Als lijnen van een melodie,
Verheffen hun borsten die zuchten
Van liefde en melancholie.

De gondel heeft mij meegenomen,
En meert voor een huis aan een paal;
Het roze paleis van mijn dromen,
Een marmeren trap aan 't kanaal.

* Uit Variations sur le Carnaval de Venise, in Emaux et Camées (1852).

Sur les lagunes

Tra la, tra la, la, la, la laire!
Qui ne connatt pas ce motif?
A nos mamans il a su plaire,
Tendre et gai, moqueur et plaintif:

L'air du Carnaval de Venise,
Sur les canaux jadis chanté
Et qu'un soupir de folle brise
Dans le ballet a transporté!

Il me semble, quand on le jonc,
Voir glisser dans son bleu sillon
Une gondole avec sa proue
Faite en manche de violon.

Sur une gamme chromatique,
Le sein de perles ruisselant,
La Vénus de l'Adriatique
Sort de l'eau son corps rose et blanc.

Les dômes, sur l'azur des ondes,
Suivant la phrase au pur contour,
S'enflent comme des gorges rondes
Que soulève un soupir d'amour.

L'esquif aborde et me dépose,
Jetant son amarre au pilier,
Devant une façade rose,
Sur le marbre d'un escalier.

[p. 146]

[Nederlands]

Met haar gondels en haar paleizen,
Haar vreugde en haar zoet verdriet,
Haar maskers, haar dwazen, haar wijzen,
Venetië leeft in dit lied.

In 't laatste getokkeld larghetto
Zie ik als een droombeeld vóór mij
Uw heerlijke stad, Canaletto,
Als vroeger, weer vrolijk en vrij.

[Frans]

Avec ses palais, ses gondoles,
Ses mascarades sur la mer,
Ses doux chagrins, ses galtés folles,
Tout Venise vit dans cet air.

Une frêle corde qui vibre
Refait sur un pizzicato,
Comme autrefois joyeuse et libre,
La ville de Canaletto!

Een regatta op het Canal Grande, door Canaletto