De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 27]

Zolang te water
Peter Verstegen

Venetië, een zieke oude dame,
draagt al haar opsmuk nog, San Marco's kroon
siert haar verstard gezicht, en uit de ramen
van de paleizen ziet zij hoe gewoon

haar onderdanen doen (alsof zij niet
zichzelf al eeuwenlang heeft overleefd),
omdat het halve lijk nog voordeel biedt
zolang de vreemdeling er zo aan kleeft.

Wie weet of ze verzinkt of zal herrijzen,
misschien zelfs aan een tweede jeugd begint,
maar 't gaat niet aan het oud karkas te prijzen
alsof je haar nog in haar glorie vindt.

Een paar maal 's jaars staan hier de straten blank:
de onderbuik van haar open riolen
speelt dan zo op dat pestilente stank
het wint van alle eeuwigheidssymbolen.