De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 28]

Venice Unvisited
Klaas de Wit

Hoe zou ik door een mist van ochtenddromen
nog ooit zo teer en kwetsbaar het profiel
van de San Marco op me afzien komen?

of van La Serenissima de ziel,
omspeeld van harp en strijkers, zo zien breken
Onder haar masker, dagenzat en iel,

Sehr Langsam, onverbiddelijk? Zo keken
wij toch destijds naar deze film? Vanaf
dat ogenblik is mij de stad een teken

ten dode, schitterend gepleisterd graf,
waar ik achter een koperen pot met palmen
mezelf voorgoed veroordeeld heb voor straf,

quasi verdiept in de gazet, te talmen -
te loeren hoe mijn jonge Poolse prins
zijn koele schoonheid blootstelt aan de walmen

van het Lido. Terwijl de hitte ginds
een ijle schim maakt van zijn broze leden,
duizel ik onder de eerste hartstocht sinds

Mutti mij wiegde in Aschenbach. Gebeden
en hunkeringen dansen door mijn kop...
Helaas, ik ben te oud en moegestreden:

Venetië kan ik geen kant mee op.