De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 196]

Twee gedichten
Jonathan Treitel^*
(Vertaling Peter Verstegen)

Gruwelkamer

Blauwe ogen raakten op
in de Tweede Wereldoorlog.
Ze werden alleen gemaakt
door eeen glasblazerij in Bohemen;
na de val van Sudetenland was het
nog maar een kwestie van tijd.

In arren moede moest
Madame Tussaud donkerder
notabelen kopiëren. Maar
het publiek maakte bezwaar
tegen altijd maar bruin en grijs.
Op het laatst hebben de boetseerders

de minder gewilde wassen schedels
gekannibaliseerd van lagere
aristocraten, tijdens de Terreur
onder de valbijl geraakt.
Ze wipten er de oogballen uit
met een bijgeslepen theelepel,

en plaatsten bijeenpassende paren
in Churchill (compleet
met authentieke sigaar)
en in Prinses Elizabeth
op haar Shetlandse pony
die zelf ogen had van azuur.

* Jonathan Treitel werd in 1959 geboren in Londen en studeerde o.m. quantumfysica aan Stanford University (California). Treitel publiceerde nog geen bundel, wel een roman The Red Cabbage Café (1990).

Chamber of Horrors

Blue eyes ran out
during World War Two.
The sole manufacturer
was a Bohemian glassworks;
after the Sudetenland fell,
it was only a matter of time.

Madame Tussaud's
was reduced to mimicking
swarthier notables.
But the public objected
to incessant brown and grey.
At last, the artists

cannibalized the unwanted
waxen skulls
of lesser aristocrats
guillotined during the Terror.
They prised out the eyeballs
with a sharpened teaspoon,

and inserted matched pairs
into Churchill (complete
with authentic cigar)
and Princess Elizabeth
on her azure-eyed
Shetland pony.

[p. 197]

Een droominterpretatie

Omwille van de eeuwige waardigheid van de menselijke ziel, en uit afkeer van de verheerlijking van het instinct, verbranden wij hierbij de boeken van Freud.
Proclamatie bij plechtige boekverbranding, Wenen, 1939

Begin met een geboorteplaats in Moravië: een serieuze jongen
die streelt wat zijn baard zou zijn als hij die had, terwijl hij
menselijke figuren knipt uit blik in een slotenmakerij
niet ver van zijn huis. En eindig met een lege spreekkamer
in een Londense buitenwijk; tussen de beeldjes van Anubis
en de ingelijste testimonia: een blaffende chowchow.

Voeg daartussen Die Traumdeutung en een boek over de Witz,
en zo'n tien gros sigaren, en de eerste scheut kaakpijn uit 1917
(volgens hem psychosomatisch) en drieëndertig operaties
om carcinoomknobbels weg te snijden, er was verband met tabaksrook,
dan komen we bij de alen: zijn veelbelovende studie uit 1877
over hun ‘gegleufd, gelobd dubbelorgaan in de maagholte’.

An Interpretation of Dreams

‘For the eternal dignity of the human Soul, and against the glorification of Instinct, we hereby burn the books of Freud.’
Declaration at an incineration ceremony, Vienna, 1939

Begin with a Moravian birthplace: a serious boy stroking
what would be his beard if he had one, while cutting
human figures from sheet metal in the neighbourhood
locksmith's shop. And end in a vacant consulting room
in suburban London; amid the statuettes of Anubis
and the framed testimonials: a yapping chow.

Insert The Interpretation of Dreams, and a book on jokes,
and a dozen gross of cigars, and the first jaw twinges of 1917
(which he supposed psychosomatic) and thirty-three operations
to cut out carcinomic lumps not unrelated to cigar smoke,
which leads on to eels: his 1877 seminal work on their
‘paired grooved lobulated organ in the abdominal cavity’.

[p. 198]

[Nederlands]

Aanhoudende pijn van de palatale prothese,
bijgenaamd ‘het monster’. Voeg anderhalve wereldoorlog toe,
opstandige discipelen, cocaïneverslaving, doorgeprikte
alweterigheid, slechte adem, een muzikale gestorven moeder,
en je krijgt een explosief mengsel: een naakte vlam erbij
en Woef! doet de chowchow, die op de divan schijt.

‘Elke psychoanalyticus moet zelf geanalyseerd,’ - maar wie
was de eerste - of gaat de rij oneindig terug? Hij was
een grootheid uit een voorbije tijd die is omgekanteld
ten goede of ten kwade op 1 januari 1900 toen hij schreef:
‘Het enige dat wij zeker weten over de komende eeuw
is dat die de datum bevat van onze dood.’

[Engels]

Permanent pain from the palatal prosthesis -
nicknamed ‘The Monster’. Add a World War or two,
rebellious disciples, addiction to cocaine, punctured
knowallishness, bad breath, a dead musical mother, and you have
an inflammable mixture: just toss in a naked flame and woof!
goes the chow, doing its business on the couch.

‘Every analyst must himself be analysed,’ - so who
was the first, then - or an infinite regression? He was
an eminence from a past epoch, which tipped over for good
or bad on the 1st January 1900, when he wrote:
‘The one thing we know for sure about the coming century,
is that it contains the date of our death.’