De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 89]

Berging
Karel van Eerd

Ver afgedwaald van de rest van de vloot
op zoek naar verloren gegane netten
waagt op hoop van zegen de lekke boot
het laatste der netten uit te zetten.
Het kostbare laatste haakt vast in schroot,
het is ter hoogte van de dijk bij Petten.
De schipper aarzelt kort, de lier zwaait uit,
de gasten staan verstomd, een rijke buit!

[p. 90]

De schipper weet: ergens in de kajuit
liggen nog logboek en brieven van Vader,
uit de tijd dat Vader het had verbruid
bij de reders. Later had hij zich nader
te verantwoorden gehad, voor gemuit,
aanvaring en schipbreuk: men zocht een dader.
Zou het kunnen zijn dat dit wrak daarmee
te maken had, op de Pettense ree?

[p. 91]

Thuisgekomen is hij nog niet tevree
met alleen maar dat argwanend vermoeden.
Als daar waarheid verzonken ligt in zee,
dan zullen ze Vaders schande vergoeden!
Hij haast zich naar het oud visserscafé,
op zoek naar oude, blinde Jaap de Goede:
Jaap was er bij, Jaap weet er dus van af.
Maar Jaap verslaapt zijn roes, is er vanaf.

[p. 92]

Laat brengt hij Jaap naar huis toe, niet veraf,
onderweg verhoort hij hem ongeduldig.
‘Ja jongen, wij waren jarenlang laf.
Gelogen heb ik toen, later, veelvuldig.
Nu liggen ze allemaal in hun graf,
straf kan niet meer. Ja, je vader was schuldig.’
Maar Jaap leeft nog, blinde onheilsprofeet!
Tot het mes hem door de darmen sneed.

[p. 93]

Daags daarop liggen ze weer aan de vleet
op de hoogte van de zeedijk bij Petten.
Zij weten wat hun dorp nog lang niet weet,
omdat op Jaap daar niemand zozeer lette.
Het is het beste maar dat men vergeet,
dus waar beter blinde Jaap bij te zetten
dan twintig vadem diep, tussen rijk schroot:
een oud geheim bestendigd met een dood.