De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 44]

Twee gedichten
Jan Kostwinder

Jaloezieën

Haar hoofd wiegelt als een pompelmoen
op een steeltje, zo leest ze in haar biografie
dat ze maanziek is.

De erotiek van vreemde woorden
maakt verliefd, zegt ze.
Ze spelt haar zinnen uit.

Het glanzendst geverniste poppetje
van het draaiorgel is ze;
ze draagt een versuikerde poederpruik.

Laat de jaloezieën neer -
zij ziet zoveel kleine dieren
snel bewegen - ze herkennen haar alweer.

[p. 45]

Torenflat

Een man valt uit zijn bed.
Gaten vallen in de boekenkasten,
in de hoeken van de kamer
zijn langspeelplaten neergezet.

De wind suist rond de torenflat,
iemand fluit naar een vrouw
op het jaagpad langs de spoorbaan.
De man kijkt uit zijn raam.

Hij droomt al dagen
van het skelet
tussen de ligusterhagen.

Ieder kwartier klinkt het geluid
van aankomst en vertrek.

Ze heeft het op een lopen gezet.