De Tweede Ronde. Jaargang 10 (1989)

De Tweede Ronde. Jaargang 10

(1989)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 174]
Drie gedichten Richard PietrassGa naar voetnoot* (Vertaling Ad den Besten) Van het voogdijkind Als het voogdijkind zich wel voelt, maakt het een kniebuiging en vraagt zijn voogd, voor een dag of wat zijn handen los te mogen laten Dan trekt de voogd zijn voorhoofd in rimpels en gaat met zichzelf te rade Dan maakt hij zich klein en wint raad bij zijn voogd in die vraagt op zijn beurt zijn voogd om raad vanwege 't voogdijkind Dan bevraagt het voogdijkind het muntorakel om te vernemen of de rimpels in 't voorhoofd van de voogden zijn gladgestreken Dan wordt het vermaand niet ongeduldig te zijn Dan wacht het Dan wacht het Dan begrijpt het de wereld niet meer en wenst het zich weg uit de wereld Dan wacht het Dan neemt een computer het wezen van het voogdijkind door Dan wacht het Dan geeft het voogdijkind alle hoop op
Vom Mündel Wenn dem Mündel wohl ist, macht es einen Knicks und bittet den Vormund, seine Hand lassen zu dürfen für ein paar Tage Dann legt der Vormund die Stirn in Falten und geht in sich Dann macht er sich klein und holt den Rat seines Vormunds der wiederum seinen Vormund um Rat fragt wegen des Mündels Dann vergeht die Zeit Dann befragt das Mündel das Münzorakel, um zu erfahren, ob sich die Falten der Vormünder geglättet haben Dann wird es ermahnt, nicht ungeduldig zu sein Dann wartet es Dann wartet es Dann versteht es die Welt nicht und wünscht sich aus ihr Dann wartet es Dann befaßt sich ein Computer mit dem Wesen des Mündels Dann wartet es Dann läßt das Mündel alle Hoffnung fahren
[pagina 175]
Dan vindt het wonder plaats Dan onderzoeken driemaal twee mannen, of het voogdijkind wel het voogdijkind is Dan wisselt het van plaats en tijd Dan is het er helemaal kapot van Dan steekt het zijn neus in dingen die het niet kent Dan vindt het het leuk hoe de tram haar treeplank neerklapt en het beantwoordt de groet Dan prent het zich 't beeld van de prentbriefkaart in Dan begrijpt het niet meer de betonnen these: CH = SS Dan is het getuige hoe een grijsaard slaat naar een fietser en hoe de fietser opspringt en de grijsaard omvergooit Dan loopt het in verwarring door Dan ziet het hoe in de dierentuin de bijtschildpad zijn tong als een lokaas uitlegt en hoe hij versteend blijft wachten Dan slaapt het slecht daar de onderhuurder een schietgeweer in zijn kast heeft en kogels Dan komt het tot rust, slaapt, eet, drinkt Dan vliegt het er eens uit en daalt ergens af in de stroom Dan vindt het het leuk dat Goethe was waar het nu zelf is Dan maakt het een foto: het voogdijkind en de beroemde plek Dan zijn zijn dagen geteld, dan voorbij Dan pakt het zijn boeltje Dan onderzoeken driemaal twee mannen of het voogdijkind echt het voogdijkind is Dan aarzelen zij een seconde Dan is alles goed Dan pakt het de koude hand
[Duits] Dann geschieht das Wunder Dann prüfen dreimal zwei Männer, ob das Mündel das Mündel ist Dann wechselt es den Ort und die Zeit Dann ist es wie vor den Kopf geschlagen Dann steckt es seine Nase in Dinge, die es nicht kennt Dann freut es sich, wie die Straßenbahn ihr Trittbrett herunterklappt und erwidert den Gruß Dann ist es der Ansicht der Ansichtskarte Dann versteht es die Betongleichung nicht: CH = ⚡⚡ Dann wird es Zeuge, wie ein Greis nach einem Radfahrer schlägt und der Radfahrer aufspringt und den Greis umstößt Dann geht es verwirrt weiter Dann sieht es, wie im Tiergarten die Schnappschildkröte ihre Zunge als Köder auslegt und versteinert wartet Dann schläft es schlecht, weil der Aftermieter ein Gewehr im Schrank hat und Kugeln Dann beruhigt es sich, schläft, ißt, trinkt Dann macht es einen Ausflug und steigt in einen Fluß Dann freut es sich, daß Goethe war, wohin es gekommen ist Dann macht es ein Foto: das Mündel und der berühmte Ort Dann sind seine Tage gezählt, dann vergangen Dann packt es sein Bündel Dann prüfen dreimal zwei Männer, ob das Mündel wirklich das Mündel ist Dann zögern sie eine Sekunde Dann ist alles gut Dann faßt es die kalte Hand

[pagina 176]
's Avonds veranderen 's Avonds veranderen wij En worden vogels, zwaluwen die met schrille Kreten de ongedeelde hemel bevliegen En doodstil langsstrijkende uilen, stijgen Onder de hoogste torens, nestelen Des nachts en blijven betrapte vogels, wie De morgen de geleende Veren afneemt.
Am Abend verwandeln Am Abend verwandeln wir uns und werden Vögel, Mauersegler, die mit schrillen Schreien den ungeteilten Himmel befliegen und lautlos streichende Eulen, steigen unter die höchsten Türme, nisten des Nachts und bleiben ertappte Vögel, denen der Morgen die geborgten Federn nimmt
Fontein Ik vat de dialoog weer op, als de blauwe walvis Opduikend uit ademnood. Ratelend Pomp ik mij vrij, duik onder. Eenmaal adem scheppen In de tien jaar is genoeg.
Fontäne Ich nehme den Dialog wieder auf, wie der Blauwal Auftauchend aus Atemnot. Rasselnd Pumpe ich mich frei, tauche ab. Einmal Luft holen In zehn Jahren, das ist genug.	voetnoot* Richard Pietrass, geb. 1946 te Liechtenstein/Saksen; Poëzie: Notausgang (1980), Freiheitsmuseum (1982), Spielball (1987).

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Richard Pietrass

vertalers

Ad den Besten